"...εν τω προαστείω της Νεαπόλεως πλανώμενοι... ",
Στεφ. Α. Κουμανούδης, Καθολικόν Πανόραμα των Αθηνών, 1853 (ΜΙΕΤ, 2005)

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Επιτέλους, κάτι κινείται!

Το τελευταίο διάστημα επικρατεί κινητικότητα από πολλές πλευρές ενάντια στο καθεστώς βίας και ασυδοσίας,  το οποίο έχει εγκαθιδρυθεί σε τμήμα των Εξαρχείων. Αναδημοσιεύουμε ορισμένα κείμενα, τα οποία -παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις-  συγκλίνουν στο μεγάλο ζητούμενο, το σεβασμό στη γειτονιά, στους κατοίκους της και στην ιστορία των Εξαρχείων.



1. Κάλεσμα της "Επιτροπής Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων" για το Σάββατο, 22 Ιανουαρίου 2011, ώρα 8 το βράδυ στη διασταύρωση Μεσολογγίου & Τζαβέλα:

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΡΟΚΛΗΤΗΣ ΒΙΑΣ
Ανοιχτή συζήτηση το Σάββατο 22/1 στις 8μ.μ.

Το Σάββατο 8/1/2011 περίπου 400 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Συνέλευσης Εξαρχείων για μια δεύτερη ανοιχτή συζήτηση πάνω στα φαινόμενα απρόκλητης βίας στη γειτονιά μας από  κάποιους που καταργούν κάθε αίσθημα κοινωνικού σεβασμού  θορυβώντας, απειλώντας κατοίκους και θαμώνες, καίγοντας αυτοκίνητα και προκαλώντας ζημιές σε πολυκατοικίες και μαγαζιά, ακόμα και σε χώρους αυτοδιαχειριζόμενους, όπως το Πάρκο Ναυαρίνου ή το Χαριστικό Παζάρι του Σκόρου.
Η συζήτηση ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γόνιμη και έγινε σε κλίμα διαλόγου, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους όσοι το θέλησαν, να εκφράσουν την άποψή τους.  Η Συνέλευση  αποφάσισε να τη συνεχίσει το Σάββατο 22/1 ώστε να γίνουν περισσότερες τοποθετήσεις και μια  σφαιρικότερη διερεύνηση του προβλήματος.
Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων θεωρώντας ότι η αστυνομία δεν αποτελεί λύση αλλά μέρος του προβλήματος, καλεί όσους πιστεύουν ότι το θέμα μάς αφορά όλους, να συμμετάσχουν ενεργά με την παρουσία τους ή και το λόγο τους, ώστε, μέσα από συναίνεση και πνεύμα αλληλοκατανόησης, να δοθεί το στίγμα μιας δημιουργικής και ελπιδοφόρας προοπτικής της περιοχής.
Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων

2. Κάλεσμα της "Επιτροπής Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων" για το Σάββατο, 8 Ιανουαρίου 2011, ώρα 8 το βράδυ στη διασταύρωση Μεσολογγίου & Τζαβέλα:
 
ΚΑΛΕΣΜΑ
Τα Εξάρχεια είναι μια από τις γειτονιές της Αθήνας όπου αναπτύσσονται ιδέες, τέχνες, πολιτικός λόγος και ριζοσπαστικά κοινωνικά εγχειρήματα. Οι κάτοικοι των Εξαρχείων συμμετέχουν σε κάθε δημιουργική προσπάθεια και υποστηρίζουν ποικίλες εκφάνσεις ελεύθερης έκφρασης. Στα Εξάρχεια συγκεντρώνεται κόσμος ετερόκλητος και η πολυμορφία δίνει ένα στίγμα ελευθερίας και δημιουργικών συγκλίσεων, ένα πνεύμα συνύπαρξης και αλληλεγγύης.
Ωστόσο, το πνεύμα αυτό, τα τελευταία χρόνια, υπονομεύεται διαρκώς και απειλείται από κάποια άτομα, που εκμεταλλευόμενα το κλίμα ανοχής και ανεκτικότητας των κατοίκων προσβάλλουν κάθε αίσθημα πολιτισμού και αρμονικής γειτνίασης: αναστατώνουν την περιοχή, και ιδιαίτερα τους πεζόδρομους της Μάνης, Μεσολογγίου, Τζαβέλα και Κωλέττη, σχεδόν καθημερινά, μέχρι τις πρωινές ώρες, θορυβούν, απειλούν χωρίς λόγο τους κατοίκους καίνε αυτοκίνητα και προκαλούν ζημιές σε πολυκατοικίες. Από τις δολιοφθορές δεν γλύτωσε ούτε το Πάρκο Ναυαρίνου, ενώ πρόσφατα φοιτητές σε πάρτυ στα γραφεία πολιτικής νεολαίας γνώρισαν την εγκληματική επιθετικότητα των πιο βίαιων από αυτούς όταν χτύπησαν νεαρό κάποιοι που:
·        Αδιαφορούν για το ότι με τις συμπεριφορές τους βλάπτουν κυρίως τους κατοίκους των Εξαρχείων, το ζωντανό κομμάτι μιας γειτονιάς, που είτε ξεπουλούν τα σπίτια τους και μετακομίζουν αλλού είτε οδηγούνται, για την προστασία τους, σε συντηρητικές επιλογές.
·        Αδιαφορούν για το αν φύγουν οι κάτοικοι, και αγνοούν πως οι διάδοχοί τους, κτηματομεσίτες και θιασώτες της «ανάπλασης» του κέντρου της Αθήνας, δεν θα είναι τόσο ανεκτικοί και ευγενείς γιατί τα συμφέροντά τους θα υπαγορεύουν άλλες τακτικές.
·        Υπονομεύουν κάθε κοινωνική κατάκτηση που έχει γίνει στα Εξάρχεια καθώς και κάθε  ουσιαστική δράση για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.
Είναι, βέβαια, από όλους αντιληπτό ότι τέτοιες επιθετικές συμπεριφορές, υπό το πρόσχημα ψευδεπίγραφης επαναστατικότητας, καταργούν κάθε αίσθημα κοινωνικού σεβασμού, ακυρώνουν προσπάθειες  ανθρώπων για μια κοινωνία πιο αλληλέγγυα και ίση και προκαλούν αυτό που υποτίθεται ότι αρνούνται: την καταστολή.
Προκειμένου να γίνουν σαφέστερα τα ζητήματα αυτά η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων συντάσσεται με την απόφαση της συνέλευσης που έγινε στο Πολυτεχνείο ενάντια στα περιστατικά απρόκλητης βίας, η οποία καλεί σε ανοιχτή συζήτηση όλους εκείνους που θεωρούν καθήκον τους να πάρουν θέση  προκειμένου να αναδειχθούν οι πτυχές του προβλήματος και μέσα από συναίνεση και πνεύμα αλληλοκατανόησης, να δοθεί από όλους το στίγμα μιας δημιουργικής και ελπιδοφόρας προοπτικής της περιοχής.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ  ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011, ώρα 8 το βράδυ στη διασταύρωση Μεσολογγίου & Τζαβέλa
Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων


3. Δελτίο Τύπου του "Συλλόγου Κατοίκων και Επαγγελματιών Εξαρχείων ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ":

Τους τελευταίους μήνες τα συχνά περιστατικά βίας και οι αυξανόμενοι με γεωμετρική πρόοδο εμπρησμοί αυτοκινήτων στα Εξάρχεια θέτουν σχεδόν καθημερινά σε κίνδυνο τις ζωές και τις περιουσίες των κατοίκων. Με αφορμή τα γεγονότα αυτά, ο Σύλλογος Κατοίκων και Επαγγελματιών Εξαρχείων «ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ» για μία ακόμη φορά τονίζει ότι τα Εξάρχεια δεν είναι πεδίο μάχης, ούτε μια απέραντη αλάνα όπου ο καθένας δρα ανεξέλεγκτος. Είναι η γειτονιά μας. Μια γειτονιά όπου μπορούν να χωρέσουν όλες οι απόψεις και οι ιδεολογίες, με σεβασμό όμως στους κατοίκους της, με ανεκτικότητα και με πολιτισμό.

Ο Σύλλογός μας αγωνίζεται τα 25 χρόνια της ύπαρξής του μακριά από κομματικές σκοπιμότητες για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων. Αξιώνει να ενδιαφερθούν η Πολιτεία και ο Δήμος για την εγκαταλελειμμένη περιοχή μας. Επιδιώκει να μεταφερθούν οι μονάδες του ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία. Αγωνίζεται να σταματήσουν οι απρόκλητες επιθέσεις, οι τραμπουκισμοί, η βία εναντίον κατοίκων και επαγγελματιών και οι φθορές σε σπίτια, καταστήματα, αυτοκίνητα. Διεκδικεί καλύτερες υπηρεσίες καθαριότητας και αντιδρά στη ρύπανση από τις υπαίθριες τουαλέτες, τα «γκράφιτι» και τα tagging.

Ο Σύλλογος «ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ» υποστηρίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και πολιτισμού, από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μέχρι το λόφο του Στρέφη και από την Πλατεία Εξαρχείων μέχρι την οδό Μεσολογγίου. Αγωνίζεται να διατηρήσουν τα Εξάρχεια την ομορφιά της πολυμορφίας τους, αλλά και τους κατοίκους τους, πολλοί από τους οποίους το τελευταίο διάστημα λόγω της εντεινόμενης υποβάθμισης αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν.

Είναι αναμφίβολο ότι τα τελευταία χρόνια τα Εξάρχεια βιώνουν μια εντεινόμενη υποβάθμιση και ότι συγκεκριμένα σημεία τους (όπως η  οδός Μεσολογγίου, η οδός Τοσίτσα κλπ) γκετοποιούνται. Όμως τα Εξάρχεια δεν είναι «ανυπόταχτο γαλατικό χωριό», ούτε «γκέτο καταστολής», ούτε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, ούτε ένα ακόμα ανεξέλεγκτο, παράτυπο και ασύδοτο «διασκεδαστήριο της Αθήνας».

Με χαρά διαπιστώνουμε ότι τους τελευταίους μήνες άτομα και συλλογικότητες/κινήσεις από διάφορους πολιτικούς χώρους συμφωνούν με αυτό που εμείς οι κάτοικοι διακηρύσσουμε εδώ και δεκαετίες και θεωρούμε αυτονόητο, ότι δηλαδή τα Εξάρχεια είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα μια αθηναϊκή γειτονιά και ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να συνυπάρξουμε όλοι εδώ είναι η αποκήρυξη της βίας και ο σεβασμός των κατοίκων από όσους συχνάζουν εδώ.

Θέλουμε να τονίσουμε προς όλους εκείνους που δημιουργούν την κατάσταση υποβάθμισης των Εξαρχείων, όλους εκείνους που βολεύονται από αυτήν και όσους -συνειδητά ή ασυνείδητα- την υποθάλπουν ότι εμείς, οι όλο και λιγότεροι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς, δε θα εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, αλλά θα συνεχίσουμε, πάντα μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο.
Αθήνα, Δεκέμβριος 2010


4. Κάλεσμα της "Επιτροπής Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων" για συζήτηση την Κυριακή 19/12 στο ΕΜΠ :

Τα Εξάρχεια είναι μία γειτονιά συνύπαρξης και αλληλεγγύης όπου εδώ και πολλά χρόνια αναπτύσσονται ιδέες, τέχνες, πολιτικός λόγος και ριζοσπαστικά κοινωνικά εγχειρήματα. Δυστυχώς, τα χαρακτηριστικά αυτά υπονομεύονται καθημερινά από  κάποια άτομα, που τις νυχτερινές κυρίως ώρες, ρημάζουν την περιοχή, με ή χωρίς ιδεολογικά προσχήματα καταστρέφοντας  ό,τι  δημιουργικό γεννιέται εδώ.

Καίνε αυτοκίνητα στην τύχη, τα βράδια τρομοκρατούν κατοίκους, το ζωντανό κομμάτι μιας γειτονιάς  που σιγά-σιγά την εγκαταλείπει.    Η παρ΄ολίγον  ανατίναξη  μιας  πολυκατοικίας  (Μεσολογγίου και Μεταξά) κάνει έξω φρενών όποιον ζει στα Εξάρχεια και θέλει να παραμείνουν ζωντανά. Τελευταίο κατόρθωμά τους η δολιοφθορά στο  Πάρκο Ναυαρίνου, έναν κοινόχρηστο, αυτοδιαχειριζόμενο  χώρο  συνεύρεσης μικρών και μεγάλων που δημιουργείται  με κόπο και όραμα.

Ωστόσο ,  όσο  κι αν η αγανάκτηση, οδηγεί  καμιά φορά τους κατοίκους  στο αίτημα της αυξημένης αστυνόμευσης, η εμπειρία δείχνει ότι η αστυνομία δεν αποτελεί λύση αλλά μέρος του προβλήματος.

Πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε τέτοιες επιθέσεις  που, βασισμένες σε μια  υποτιθέμενη επαναστατικότητα, ακυρώνουν προσπάθειες ανθρώπων για μια κοινωνία πιο ίση και αλληλέγγυα, δυναμιτίζουν αγώνες και οράματα και  προκαλούν περισσότερη καταστολή;

Όλοι υποψιαζόμαστε ποιους συμφέρει  η ερήμωση των Εξαρχείων και η μετατροπή  τους σε απέραντη αλάνα και πεδίο βολής.

Μόνος του όμως κανένας μας  δεν μπορεί να δώσει λύση.

Καιρός να κάνουμε κάτι όλοι μαζί.

Καλούμε, όσους προβληματίζονται ή ανησυχούν για την ύπαρξη τέτοιων φαινομένων στα Εξάρχεια, στην ανοιχτή συζήτηση που θα γίνει την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου στις  7μ.μ. στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη).


6. Κείμενο που υπογράφουν "Αναρχικοί, χαοτικοί, μηδενιστές, εξεγερσιακοί… αλλά όχι τσογλάνια" και σκορπίστηκε το βράδυ των Χριστουγέννων στους πεζόδρομους Μεσολογγίου, Τζαβέλα, Μάνης:

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΟΧΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΖΕΙ
Για να μην το κουράζουμε… Είναι άλλο πράγμα η αγωνιστικότητα, η συντροφικότητα, η αντίσταση στην κρατική βαρβαρότητα και άλλο η κουλτούρα της βίας, η μαγκομανία, η αντίληψη του χτυπάω «όπου με παίρνει». Τα καγκουριλίκια, τα νταλαβέρια, τα τσογλανάκια που ξεσπαθώνουν όταν είναι πάνω από 30 μαζεμένα.. δεν έχουν θέση σήμερα στα Εξάρχεια, δεν θα έχουν θέση αύριο στην ελεύθερη κοινωνία. Μεμονωμένα όλοι έχουμε κάνει λάθη. Όμως για τους περισσότερους από εμάς αυτά τα λάθη υπήρξαν αφορμές για να εξελιχθούμε και να συγκροτήσουμε μια πιο συνεκτική και συνεπή πολιτική συγκρότηση και δράση.

Όταν όμως οι ασχήμιες συμβαίνουν κατ’ εξακολούθηση και η βλακεία  χτυπάει κατά ριπάς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας και να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Η ανοχή στο «παντού και πάντα» τελείωσε.

Προκαλούμε λοιπόν τους «μάγκες» που δεν πληρώνουν είσοδο στα πάρτυ (2 ευρώ), πλακώνουν 20χρονους/20χρονες, κλέβουν πορτοφόλια των παρευρισκόμενων, τραμπουκίζουν για μια γουλιά ουίσκι, να αναπτύξουν τις «επαναστατικές» δραστηριότητές τους έξω από τα Εξάρχεια. Να κάνουν τα ίδια εκεί «που δεν τους παίρνει». Στην παραλιακή με τους εκατοντάδες μπράβους, στο Κολωνάκι με τις φανταχτερές βιτρίνες, στα Β.Π. των εφοπλιστών και  βιομηχάνων και οπουδήποτε αλλού η άρχουσα τάξη βασιλεύει. Τα κεκτημένα των Εξαρχείων είναι προνόμια που έχουν επιτευχθεί με αγώνες από τους κατοίκους και τους πολιτικοποιημένους ανθρώπους. Είμαστε διατεθειμένοι ακόμα και με τη βία να περιφρουρήσουμε τα Εξάρχεια, την μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την αξιοπρέπεια όσων βαδίζουν ελεύθερα και κηρύσσουν τον πόλεμο στους δυνατούς, «εκεί που δεν τους παίρνει…»
Αναρχικοί, χαοτικοί, μηδενιστές, εξεγερσιακοί…
αλλά όχι τσογλάνια

Μετά απ' όλα αυτά μπορούμε τουλάχιστον να ελπίζουμε...

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Έχουμε λάβει γνώση...

Εδώ και πέντε μέρες σε μεγάλο τμήμα της οδού Μεσολογγίου και στην οδό Μάνης δεν ανάβουν οι λάμπες στους φανοστάτες, με αποτέλεσμα κατά τις νυχτερινές ώρες να επικρατεί πλήρης συσκότιση. Στις επανειλημμένες (εκ)κλήσεις πολλών κατοίκων προς την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων η απάντηση είναι "έχουμε λάβει γνώση". Σημειωτέον ότι και στο γειτονικό Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, μετά τους  πρόσφατους βανδαλισμούς, η κατάσταση από πλευράς φωτισμού δεν είναι η  καλύτερη. Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό μια επικίνδυνη κατάσταση για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής,  ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας όσα διαδραματίζονται κάθε νύχτα στους πεζόδρομους, τα οποία έχουμε περιγράψει κατ' επανάληψη σε τούτο το ιστολόγιο.

Η επικρατούσα συσκότιση και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται  μου θύμισαν ένα κείμενο που είχα διαβάσει πριν χρόνια σχετικά με την πρόληψη του εγκλήματος. Κρίνω σκόπιμο να αντιγράψω το σχετικό απόσπασμα που αφορά τη διδασκαλία της λεγόμενης Ιταλικής Θετικής Σχολής της Εγκληματολογίας, και συγκεκριμένα του Enrico Ferri, διατηρώντας την (ξεπερασμένη αλλά γοητευτικά ακριβολόγο) γλωσσική μορφή που επέλεξε τότε ο συγγραφέας:

"Εις την καταπολέμησιν του κινδύνου τελέσεως εγκλημάτων θα έδει κατά τον Ferri, πέρα των κυρώσεων του ποινικού δικαίου, να γίνεται συστηματική χρήσις των υπ' αυτού ούτω καλουμένων 'υποκαταστάτων της ποινής' (sostitutivi penali), δι' ων εξουδετερούνται αυταί αύται αι προϋποθέσεις και τα αίτια της εγκληματικότητος. Περίφημον κατέστη συναφώς, το παράδειγμα της σκοτεινής κακοφήμου οδού, ήτις μετατρέπεται κατά την νύκτα εις  θέατρον ποικίλων εγκληματικών πράξεων. Οι οπαδοί του παραδεδομένου ποινικού δικαίου θα αντέδρων ενταύθα (...) διά της αποστολής αστυνομικών περιπόλων προς σύλληψιν και τιμωρίαν των κακοποιών. Φωτίσατε απλέτως την οδόν!, προέτεινε τουναντίον ο Ferri, το μέτρον τούτο θα είναι αποτελεσματικότερον και ολιγώτερον δαπανηρόν" (Νικ. Κ. Ανδρουλάκη, Ποινικόν Δίκαιον, Ι Γενικόν Μέρος, 1991, σελ. 58).

Για την επιτακτική, λοιπόν, ανάγκη αποκατάστασης του φωτισμού ο Δήμος Αθηναίων, "έχει λάβει γνώση", όπως λαμβάνει ανά τακτά διαστήματα και τα δημοτικά τέλη. Δεν επιλαμβάνεται όμως ενός θέματος της αρμοδιότητάς του σε μια περιοχή που, αν μη τι άλλο, έχει ανάγκη από φως κατά τη διάρκεια της νύχτας πολύ περισσότερο ίσως από άλλες περιοχές.

Αντ' αυτού κομπάζει μέσα από την ιστοσελίδα του για το αυτονόητο, τη φωταγώγηση  εν όψει Χριστουγέννων ενός δέντρου στην κεντρική πλατεία της πόλης. Φαίνεται ότι τα συνεργεία που ασχολούνται με το φωτισμό κουράστηκαν πολύ να ανάψουν τα κρεμασμένα ολοχρονίς περσινά και προπέρσινα χριστουγεννιάτικα φωτάκια στους δρόμους και δεν ευκαιρούν να ασχοληθούν με τις κοινές λάμπες... Αλλά δεν είναι οι μόνοι.

Εδώ και πέντε τουλάχιστον χρόνια οι υπηρεσίες του Δήμου κατ' επανάληψη "έχουν λάβει γνώση"  για τα μονίμως βουλωμένα φρεάτια στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα, όπου με κάθε βροχή πλημμυρίζουν τα πάντα (φυσικά δεν είναι τα μοναδικά φραγμένα φρεάτια, αλλά είναι από τα  πιο χαρακτηριστικά,  αφού ακόμα και πολλοί γείτονες έχουν ξεχάσει την ύπαρξή τους...).

Επίσης, εδώ και είκοσι περίπου μέρες "έχουν λάβει γνώση" ότι πρέπει να ξανασφραγιστεί το επικίνδυνο διώροφο επί της οδού Τζαβέλα, πριν την Εμμανουήλ Μπενάκη, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμα...

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, πέρα από το να "λαμβάνουν γνώση", δεν κάνουν καμία ενέργεια, ενώ διέκοψαν και τις πολυδιαφημισμένες  υδροσαρώσεις (Φαίνεται ότι διαθέτω κληρονομικό χάρισμα. Σε παλιότερη ανάρτηση αναφέρθηκα σε "προεκλογική μπουγάδα", υπονοώντας την επερχόμενη διακοπή τους. Ήμουν άραγε ο μόνος; ).

Γενικά, λοιπόν, στο Δήμο Αθηναίων "έχουν λάβει γνώση". Μυαλό δε φαίνεται να βάζουν, παρά και το μήνυμα των δημοτικών εκλογών!

Ενημέρωση, 29-12-2010: Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και εκκλήσεις, συνεργείο του Δήμου Αθηναίων αποκατέστησε σήμερα, 9η ημέρα από τη βλάβη-δολιοφθορά, τους φανοστάτες και επιπλέον ενεργοποίησε και τον εναέριο φωτισμό που δε λειτουργούσε εδώ και χρόνια. Είναι σίγουρα μια καλή αρχή.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Εν βρασμώ...

Προς συγκεντρωθέντες το βράδυ της Δευτέρας, 6-12-2010, στη Μεσολογγίου:
Τιμήσατε τη μνήμη του Αλέξη με τη βία που σκορπίσατε πάλι στη γειτονιά μας;

Προς ΕΛ.ΑΣ.:
Αποτρέψατε τις καταστροφές; Προς τι για μία ακόμη φορά τόσα δακρυγόνα σε κατοικημένη περιοχή; Τα καλόπαιδα έφυγαν κι εμείς τα εισπνέουμε!

Προς "Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων":
Πιστεύετε ότι το τελευταίο κείμενό σας (με τίτλο: "6/12/10, Δυο χρόνια μετά τη δολοφονία η αντίσταση στην αστυνομική τρομοκρατία συνεχίζεται") εκφράζει έστω κι έναν κάτοικο των πεζόδρομων της βίας και της ασυδοσίας (Μεσολογγίου, Τζαβέλα, Μάνης); Sorry, ξέχασα: μας φτιάξατε αφίσα αλληλεγγύης και συνύπαρξης... Μη ζητάμε και πολλά!

Προς παντογνώστες δημοσιογράφους: 
Αδημονώ να διαβάσω και ν' ακούσω περισπούδαστες αναλύσεις από ανθρώπους που δεν ξέρουν πού πέφτει η Μεσολογγίου και δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει καθημερινά εδώ.


Για φέτος τέλος.
Του χρόνου μπορείτε πάλι να εκπλειστηριάσετε στο χρηματιστήριο της βίας τη μνήμη του σκοτωμένου παιδιού.

Κι από αύριο ξανά τα ίδια:
να φοβόμαστε, μόλις σκοτεινιάσει, να περάσουμε την εξώπορτα της πολυκατοικίας μας,
να ζητάμε άδεια για να μπούμε στο σπίτι μας,
να μένουμε ξάγρυπνοι όλη τη νύχτα,
να μαστουρώνουμε δωρεάν,
να προπηλακιζόμαστε,
να κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή.

Ε, πού θα πάει!
Κάποια πολυκατοικία θα λαμπαδιάσει
κι απαθείς θα μας φωτογραφίζετε, καθώς θα καιγόμαστε.

Αλλά, τι σας νοιάζει όλους τους προαναφερθέντες
κι όλους εσάς που γελάτε με το "φασίστα" που παραληρεί!
Σάμπως ζείτε εδώ;
Το καθήκον σας το κάνατε και φέτος...





Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μετεκλογικός (και όχι μόνο) απολογισμός

Περίμενα να μετρηθεί το ασκέρι, αφού κατακάτσει ο κουρνιαχτός των εκλογών, και τώρα ξυλεύομαι κι εγώ από την πεσούσαν δρυν...

Τα ποσοστά των υποψηφίων και η αποχή
Το ποσοστό πάνω  από 55% του Γ. Καμίνη στο 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα  (δηλαδή 3 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το συνολικό ποσοστό με το οποίο εξελέγη) δείχνει ότι στη γειτονιά μας και σε όλο το κατεξοχήν κέντρο (το ιστορικό κέντρο) της Αθήνας, η δυσαρέσκεια προς την απερχόμενη δημοτική αρχή και η απογοήτευση ήταν εντονότερες. Βεβαίως ο παράγοντας αποχή κοντά στο 66% (σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι πλέον στο Δήμο Αθηναίων ψηφίζουν πολλά άτομα που έχουν μετακομίσει στα προάστια και δεν έχουν άμεση επαφή με τα καθημερινά προβλήματα του κέντρου της πόλης) δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Σε κάθε περίπτωση όμως το μήνυμα είναι σαφές. Οι Αθηναίοι δεν ανέχονται άλλη υποκρισία και εμπαιγμό.

Οι απερχόμενοι 
Ο απερχόμενος Δήμαρχος και η παρέα του υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας. Ξέγραψαν γειτονιές από το χάρτη της Αθήνας (στα Εξάρχεια π.χ. δεν γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, δεν καθαρίζονται τα φρεάτια, η καθαριότητα είναι επιεικώς προβληματική, η ανακύκλωση αμφίβολη, τα πεζοδρόμια σπασμένα, ο λόφος του Στρέφη εγκαταλελειμμένος). Με παραμορφωτικούς φακούς είδαν την Αθήνα ως την καθαρότερη πόλη της Ευρώπης. Κάθε φορά που απεργούσαν οι υπάλληλοι της καθαριότητας έφταιγαν όσοι κάτοικοι κατέβαζαν τα σκουπίδια στους δρόμους. Μετά τη λήξη της απεργίας φταίγαμε όσοι τα είχαμε κρατήσει στα μπαλκόνια και τα κατεβάζαμε τότε. Όσους διαμαρτυρόμασταν και επισημαίναμε ότι κάτι δεν πάει καλά μάς ονόμασαν μεμψίμοιρους, μίζερους και γραφικούς. Την παραμονή της δεύτερης Κυριακής των εκλογών δημοσιεύτηκαν στα Νέα απαντήσεις των δύο υποψηφίων σε ερωτηματολόγιο της εφημερίδας. Εκεί ο απερχόμενος Δήμαρχος, αναφερόμενος -μεταξύ άλλων- στο ανεξέλεγκτο υπαίθριο διασκεδαστήριο και τα τραπεζοκαθίσματα, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, λέγοντας  ότι "έχουμε  'σηκώσει' χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα και υπενθυμίζω ότι επί 2 χρόνια έχω αναστείλει την έκδοση αδειών στο 1ο Διαμέρισμα". Αν έκανε μια βόλτα στη γειτονιά μας (αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές), θα έβλεπε με τα μάτια του ότι μάλλον διπλασιασμός τους υπήρξε την τελευταία διετία. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι για όσα καταστήματα λειτουργούν με παράτυπη ή ανύπαρκτη άδεια δεν είναι υπεύθυνος ο Δήμος...

Η δύναμη του διαδικτύου
 Η "Οδός Εξαρχείων" είναι ένα πολύ μικρό αλλά χαρακτηριστικό δείγμα της αλλαγής στον τρόπο που θα βλέπουμε στο εξής να διαχέεται η κοινωνική δυναμική και στον τρόπο που οι πολίτες θα επηρεάζουν και θα επηρεάζονται όσον αφορά τη συμμετοχή τους στα κοινά. Αυτό το ιστολόγιο γεννήθηκε ακριβώς για να αποτελέσει μια φωνή διαμαρτυρίας για ορισμένα από τα κακώς κείμενα στη γειτονιά μας (κακά τα ψέματα, κυρίως αυτά που ενοχλούν τον άνθρωπο που πληκτρολογεί αυτές τις γραμμές και μερικούς γείτονές του). Κι ενώ ήταν μια μοναχική και εντελώς ερασιτεχνική φωνή, γρήγορα βρήκε κι άλλους ανθρώπους, κι άλλες φωνές που μοιράζονται παρόμοιους προβληματισμούς. Κι αν θέλετε, συνάντησε  ανθρώπους που διαφωνούν με όσα γράφονται εδώ, αλλά  αναγνώρισαν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Πολλαπλασιάστε το αυτό επί πολλές χιλιάδες και έχετε το φαινόμενο Αμυράς αλλά και την ανατροπή των προγνωστικών από το Γ.  Καμίνη. Άλλωστε, το μπλογκ του athensville  και οι atenistas είναι ακριβώς από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της δίψας που υπάρχει στους ανθρώπους αυτής της πόλης να προσφέρουν, να συμμετάσχουν, να δημιουργήσουν, να δράσουν.

Οι "ετεροδημότες"
Όσοι δεν ψηφίζουμε στον τόπο που ζούμε (σ' αυτούς ανήκω κι εγώ) ας το ξανασκεφτούμε. Υπόθεση μιας-δυο ωρών είναι στο ΚΕΠ και στο αρμόδιο Δημοτικό Διαμέρισμα (Δημοτική Κοινότητα στο εξής) και απαιτούνται διετής διαμονή στο Δήμο Αθηναίων και ελάχιστα δικαιολογητικά που την αποδεικνύουν. Όπως έχει ειπωθεί, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όμως σίγουρα είναι καλύτερο να βάζεις κι εσύ το λιθαράκι σου στη λύση του προβλήματος, παρά να περιμένεις από τους άλλους να το λύσουν και για σένα.

Τώρα που ο κατήγορος του πολίτη  πήρε την απάντηση που άξιζε στην αλαζονεία του, εύχομαι ο νέος Δήμαρχος να παραμείνει Συνήγορος του (Αθηναίου πλέον) Πολίτη. Δεν είμαι βέβαιος ούτε καν πολύ αισιόδοξος ότι αυτό θα γίνει, λαμβάνοντας υπόψη και την κατάσταση που επικρατεί στις υπηρεσίες του Δήμου. Υπάρχει όμως η ελπίδα.  Άλλωστε εμείς, η διαδικτυακή κοινότητα των πολιτών της Αθήνας, ελάχιστο σοκάκι της οποίας είναι και η "Οδός Εξαρχείων" εδώ θα είμαστε και θα επαγρυπνούμε. Γιατί, μην ξεχνάμε, τα προβλήματα της πόλης μας και φυσικά τα προβλήματα της γειτονιάς μας και της κάθε γειτονιάς δεν εξαφανίστηκαν την επομένη των Δημοτικών Εκλογών. Είναι πάντα εδώ και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για καθυστερήσεις κι αναβολές.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Από ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 7-11-2010

Αντιγράφω το περί οδού Μεσολογγίου απόσπασμα από το άρθρο του Δ. Χαραλάμπους "Από τα «μπάχαλα» στα τρομο-πακέτα " στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 7-11-2010
 
"ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ο πεζόδρομος της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια γράφει τη δική του ιστορία. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στον δρόμο όπου ο 16χρονος μαθητής έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μηνύματα, κεριά, φωτογραφίες και γκραφίτι κοσμούν ακόμη τους τοίχους των γειτονικών κτιρίων, υπενθυμίζοντας ότι το περιστατικό αυτό και ο Δεκέμβρης του 2008 δύσκολα θα διαγραφούν ποτέ από τη συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς. 

Η Μεσολογγίου όμως απέκτησε και άλλους συμβολισμούς αυτά τα δύο χρόνια. Ηταν ο «δικός της χώρος», τα δικά της Εξάρχεια, για μια γενιά πιτσιρικάδων που ζούσαν τον δικό τους μύθο ή αλήθεια στην πολυθρύλητη συνοικία της Αθήνας. Αλλοι έγιναν απλώς σε μία βραδιά «άνδρες», πολιτικοποιήθηκαν και εξέφρασαν πιο συγκροτημένα το αδιέξοδο προς το οποίο έβλεπαν να βαδίζουν. Και άλλοι έγιναν επαναστάτες, πιθανόν με αιτία αλλά σαφώς δίχως λογική. Η οδός Μεσολογγίου έγινε το ξεχωριστό «άβατο των αβάτων», εκεί όπου τα πολιτικοποιημένα Εξάρχεια συναντούσαν τα οργισμένα νιάτα του Δεκέμβρη αλλά και των μαθητικών συλλαλητηρίων που είχαν προηγηθεί- και διαμορφώσει το κλίμα- έναν χρόνο νωρίτερα από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. 

Αμηχανία και δικαίωση. Δύο λέξεις χαρακτηρίζουν αυτές τις ημέρες τον αναρχικό- αντιεξουσιαστικό, κατά το επικρατέστεροχώρο. Αμηχανία για την εξέλιξη των «μωρών» της Μεσολογγίου, όπως χαρακτηρίζονταν τα τελευταία δύο χρόνια (και) ορισμένοι εκ των κατηγορουμένων σήμερα για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Και δικαίωση για τον πλήρη διαχωρισμό εδώ και αρκετό διάστημα της δράσης της πλειονότητας των μελών του χώρου από ό,τι αποκαλείται «ένοπλος αγώνας». 

Η 5η Μαΐου ήταν για πολλούς καθοριστική. Για τον αναρχικό χώρο ήταν και οριακή ημερομηνία. Μπήκαν όρια που έλειπαν δεκαετίες. Από την ημέρα εκείνη, ύστερα από πολυήμερες διεργασίες αλλά και πολύμηνη σκέψη που είχε προηγηθεί, ξεκίνησε η εμφανής αποστασιοποίηση του βασικού πυρήνα του χώρου από τις πρακτικές όσων επέμεναν και, τελικά, επέλεξαν και υποστήριξαν τον «ένοπλο αγώνα» - ή έστω απλώς τον συμπαθούσαν. 

Παιχνίδια με μολότοφ! 
 «Η σταδιακή διαφοροποίηση ξεκίνησε από τα “Δεκεμβριανά”» διηγείται στο «Βήμα» αναρχικός με... γαλόνια στα Εξάρχεια- και όχι μόνο. «Πρώτη αφορμή ήταν η μαζικότητα και ισοπεδωτική πρακτική των λεγόμενων “μπαχαλάκηδων”, των πιτσιρικάδων που επικράτησε να λέγονται “τα μπάχαλα της Μεσολογγίου”, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τη γενικότερη φιλοσοφία του χώρου». Εκείνο τον Δεκέμβρη οι μολότοφ έγιναν παιχνίδι στα χέρια αμούστακων παιδιών, κανόνες και πρακτικές καταρρίφθηκαν εν μια νυκτί και το «ματς» ξέφυγε από τα χέρια των εμπείρων".

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ψήφισμα κατοίκων

ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 
Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2010 

Τη Δευτέρα, 4 Οκτωβρίου 2010, στις 10 το βράδυ, για μια ακόμη φορά κάποιοι έβαλαν φωτιά σε σταθμευμένα στην περιοχή Εξαρχείων αυτοκίνητα, συγκεκριμένα στο πάρκινγκ της οδού Α. Μεταξά 3. Καταστράφηκαν ολοσχερώς δυο αυτοκίνητα, ενώ η τεράστια φωτιά έφτασε έως τον τέταρτο όροφο της παρακείμενης πολυκατοικίας (με κεντρική είσοδο από την οδό Μεσολογγίου 16), προξενώντας μεγάλες ζημιές στον ακάλυπτο χώρο (κατέστρεψε σωλήνες νερού, αποχέτευσης, καμινάδες, εξωτερικούς και εσωτερικούς τοίχους και άλλα αντικείμενα), και το κυριότερο δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα υγείας στους κατοίκους της πολυκατοικίας.

Τα προβλήματα της περιοχής μας, και ιδίως στις οδούς Μεσολογγίου, Μάνης, Τζαβέλα, Ζωοδόχου Πηγής, Μπενάκη, αλλά και σε άλλα σημεία, είναι γνωστά. Και δεν είναι μόνο η ηχορύπανση με φωνές, μουσικές και μπουκάλια που σπάζουν έως τις πρωινές ώρες, ούτε τα ναρκωτικά που καταναλώνονται στις εισόδους των πολυκατοικιών, δημιουργώντας ένα απίθανα ασφυκτικό περιβάλλον στους ενοίκους, ούτε η δυσωδία που κατακλύζει κάθε γωνιά λόγω έλλειψης σχετικών υποδομών. Το κυριότερο είναι τα επεισόδια βίας που δημιουργούν κάποιες μεμονωμένες ομάδες, με απειλές και λοιδορίες προς τους κατοίκους αλλά και περαστικούς, με μεταξύ τους συμπλοκές, με ξυλοδαρμούς και με φθορές ή εμπρησμούς αυτοκινήτων. Παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες και τις πρωτοβουλίες των κατοίκων, τις υποδείξεις ακόμη και τις παρακλήσεις τους προς τους θαμώνες των πεζοδρόμων να σέβονται τη γειτονιά και τους ανθρώπους της, παρ' όλες τις ανοιχτές επιστολές προς όλους όσοι συχνάζουν στα Εξάρχεια, αλλά και προς όλα τα κέντρα εξουσίας, η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο: ναρκωτικά, βρώμα, φασαρίες, απειλές, βία και τελικά φόβος.

Επειδή τα προβλήματα αυτά: 
• αμαυρώνουν την εικόνα μας ως πολιτισμένης κοινωνίας, 
• υπονομεύουν την ποιότητα της ζωής μας, 
• δημιουργούν πιεστικές συνθήκες που ωθούν τους μόνιμους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους -ήδη η περιοχή έχει γεμίσει με ενοικιαστήρια και πωλητήρια, 
• αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία μιας από τις ιστορικότερες περιοχές του κέντρου της Αθήνας, με παράδοση στη δημοκρατία και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, 
• προεκτείνονται απειλητικά προς όλο και περισσότερους νέους, παρασύροντάς τους σε παραβατικές συμπεριφορές και ενισχύοντας την κοινωνική παθογένεια,
• απειλούν τη γενικότερη κοινωνική συνοχή, πυροδοτώντας καταστάσεις κοινωνικής έκρηξης,
για όλους αυτούς τους λόγους, μετά και τον τελευταίο εμπρησμό, που παραλίγο να τινάξει στον αέρα όχι μόνο την πολυκατοικία της Μεσολογγίου (πράγμα που θα γινόταν εάν η πυροσβεστική αργούσε λίγο περισσότερο και έλιωναν οι εξωτερικοί σωλήνες του γκαζιού), αλλά και όλη τη γύρω περιοχή, εμείς, οι κάτοικοι των Εξαρχείων που συγκεντρωθήκαμε σήμερα Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2010, ώρα 6 μ.μ., στο πάρκινγκ της οδού Α. Μεταξά 3, παραδεχτήκαμε όλοι πως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και πως όποιες κι αν είναι οι αιτίες του φαινομένου, ως απλοί κάτοικοι δεν μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε, αλλά και δεν μπορούμε να παραδώσουμε τους εαυτούς μας θύματα μιας ανεξέλεγκτης νεανικής θυμικής έκρηξης.

Γι' αυτό συμφωνήσαμε να συντονίσουμε τις ενέργειές μας για την εξεύρεση λύσεων. Έτσι, αποφασίσαμε:

1. Να αναπτύξουμε τον διάλογο με εκείνες τις ομάδες των νέων που συχνάζουν στην περιοχή και οι οποίες φαίνονται ικανές να συμβάλουν στην αναβάθμισή της και στην πρόληψη κάθε φαινομένου έντασης, σύγχυσης ή βίας.

2. Να οργανώσουμε σειρά δημιουργικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων στους πεζοδρόμους κατά τη διάρκεια νυχτερινών ωρών, οι οποίες θα δώσουν το στίγμα του πολιτισμού της περιοχής και του ήθους των κατοίκων της.

3. Να υποβάλουμε το παρόν ψήφισμα στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και στον Δήμαρχο Αθηναίων, ώστε να συμβάλουν στην ενίσχυση των ανωτέρω πρωτοβουλιών όχι με μεθόδους στυγνής καταστολής αλλά με δημιουργικές παρεμβάσεις, όπως είναι ο καθαρισμός, η ενίσχυση του πράσινου, η φύλαξη, η εγκατάσταση υποδομών για αθλητικές και άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες των νέων κ.ά. Να επιδώσουμε ακόμη το ψήφισμα στους υποψήφιους δημάρχους, ζητώντας τους να δεσμευθούν για την αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής μας.

4. Να καταθέσουμε στον Εισαγγελέα το παρόν ψήφισμα ως καταγγελία κατά παντός υπευθύνου για όλες τις ζημιές που προξενήθηκαν τόσο στα αυτοκίνητα όσο και στην πολυκατοικία της Μεσολογγίου, αλλά και για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισαν οι ένοικοι.

5. Προκειμένου να γίνουν όλα τα ανωτέρω, να συστήσουμε επιτροπή η οποία θα επιδώσει το παρόν ψήφισμα στους ανωτέρω φορείς, και η οποία θα συνεργαστεί με τους κατοίκους ώστε να προγραμματιστούν και να πραγματοποιηθούν στην περιοχή δημιουργικές πολιτιστικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές δραστηριότητες.


Ενημέρωση για το ψήφισμα:
Το ψήφισμα των κατοίκων Εξαρχείων της 6ης  Οκτωβρίου  επιδόθηκε από την επιτροπή που όρισαν οι κάτοικοι στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στον Δήμο Αθηναίων στις 7-10-10. Μετά από ώριμη συζήτηση με αρκετούς κατοίκους στη συνέχεια της συνάντησης, κρίθηκε σκόπιμο να μην κατατεθεί προς το παρόν στον Εισαγγελέα (όπως περιλαμβάνει το σημείο 4 του ψηφίσματος). Ελπίζουμε ότι με τις υπόλοιπες ενέργειές μας και με τη συνεργασία όλων των κατοίκων και όσων συχνάζουν και αγαπούν τα Εξάρχεια θα καταφέρουμε να συμβιώσουμε όλοι αρμονικά και να αναπτύξουμε την περιοχή.
Προκειμένου όμως να υλοποιηθούν τα σημεία 1. και 2. του ψηφίσματος που αναφέρονται στις συνεννοήσεις με τους νεαρούς που συχνάζουν στους πεζόδρομους και στις δημιουργικές δραστηριότητες που συμφωνήσαμε, θα πρέπει όλοι οι κάτοικοι να συμμετέχουν ενεργά. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο αν υπάρξει ένας τόπος, χρόνος και τρόπος συνεννόησης.
Η συνάντηση της Πρωτοβουλίας Κατοίκων στις 11 Οκτωβρίου, στις 7.00 μ.μ. στο κηπάκι της Τσαμαδού είναι μια τέτοια ευκαιρία.
Από την επιτροπή

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Κάλεσμα σε συγκέντρωση


ΚΑΛΕΣΜΑ
Γείτονες,
Χτες, Δευτέρα, 4 Οκτωβρίου 2010, γύρω στις 10 το βράδυ, ένας νέος τρομακτικός εμπρησμός αυτοκινήτων στο πάρκινγκ της οδού Α. Μεταξά κατέστρεψε τις περιουσίες απλών ανθρώπων, έβαλε σε κίνδυνο τις ζωές των κατοίκων της περιοχής, απείλησε τα σπίτια τους και δημιούργησε μεγάλες ζημιές.

Το πρόβλημα της περιοχής μας, και ιδίως στις οδούς Μεσολογγίου, Μάνης και Τζαβέλα, είναι γνωστό. Ωστόσο, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες και τις πρωτοβουλίες των κατοίκων, τις υποδείξεις ακόμη και παρακλήσεις προς τους νέους που συχνάζουν στην περιοχή να σέβονται τη γειτονιά και τους ανθρώπους της, τις ανοιχτές επιστολές προς όλα τα κέντρα εξουσίας, η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο: ναρκωτικά, βρώμα, φασαρίες, απειλές, βία, φόβος.

Γείτονες,
Όποιες κι αν είναι οι αιτίες του φαινομένου που τείνει να πάρει και συγκεκριμένο όνομα (μεσολογγιτισμός και μεσολογγίτες), εμείς δεν πρέπει να παραδοθούμε άνευ μάχης. Πρέπει να συντονίσουμε τις ενέργειές μας για την εξεύρεση λύσεων. Έτσι, όσοι απόψε το βράδυ ήμασταν μάρτυρες στο επεισόδιο του εμπρησμού αυθόρμητα συμφωνήσαμε και προτείνουμε:

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ, 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010, ΩΡΑ 6 μ.μ.
στο πάρκινγκ της οδού Α. Μεταξά

Όλοι μαζί θα λύσουμε τα προβλήματα της περιοχής μας
Κανείς δεν θα μας διώξει από τα σπίτια μας.

Ν α   ε ί μ α σ τ ε   ό λ ο ι   ε κ ε ί.

Αίσχος!

Πριν από δύο ώρες, οι συνήθεις ύποπτοι της γειτονιάς μας πυρπόλησαν δύο ακόμα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ ανάμεσα στην Ανδρέα Μεταξά και τη Μάνης. Καλά, θα μου πείτε, είναι είδηση αυτό;

Ναι είναι! Από τη στιγμή που πάλι κινδύνεψε να καεί μια πολυκατοικία (μία από αυτές με τις ωραίες παλιές σκάλες υπηρεσίας που καθημερινά  τις φωτογραφίζουν οι περαστικοί) κανείς μας δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. Πολλώ μάλλον, κανείς δεν μπορεί να σιγοντάρει αυτές τις συμμορίες που θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τις ζωές μας (μπορείτε να διαβάσετε σχετικά σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου).
Απευθυνόμαστε για μία ακόμη φορά προς όλους αυτούς που υποθάλπουν αυτή την κατάσταση και τους καλούμε:
είτε να πάρουν, επιτέλους, θέση και να πάψουν να στρουθοκαμηλίζουν και να μηρυκάζουν αηδίες για "επανάσταση"  
είτε να κάνουν, επιτέλους, τη δουλειά για την οποία τους πληρώνουν οι πολίτες, αντί να αγνοούν το πρόβλημα με γελοίες δικαιολογίες. Εξηγούμαστε:

Αφενός, ο χώρος των αντιεξουσιαστών να βάλει επιτέλους τάξη στα του οίκου του. Άλλο η ιδεολογία, άλλο το έγκλημα, και μάλιστα σε βάρος των απλών ανθρώπων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι διάφορες ανά τη γειτονιά εκφάνσεις του, το "Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυρίνου"  και οι κάθε λογής συλλογικότητες και πρωτοβουλίες "Εξαρχειωτών" ας πάψουν να αποτελούν το ανάχωμα σε κάθε προσπάθεια στοιχειώδους αστυνόμευσης στη γειτονιά, παρέχοντας έτσι δικαιολογία και στην αστυνομία να αρνείται να επέμβει. Η  προοδευτική ιδεολογία είναι -ευτυχώς- έννοια πολύ ευρύτερη από την εναντίωση στην αστυνόμευση. Το να προσπαθούμε να βαφτίσουμε το έγκλημα "επανάσταση" δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Τα θύματα είναι θύματα και το έγκλημα παραμένει έγκλημα. Το να ερχόμαστε από όλη την Αθήνα σε τρεις δρόμους στα Εξάρχεια και να βιάζουμε καθημερινά τις ζωές των κατοίκων, επιβάλλοντάς τους τη δική μας "αριστοκρατική επαναστατική ιδεολογία" ή παρέχοντας άσυλο στον κάθε χούλιγκαν είναι τουλάχιστον μέγιστη ανωριμότητα.

Αφετέρου, η Αστυνομία και η Πολιτεία ας πάψουν, επιτέλους, να αρνούνται να λύσουν το πρόβλημα αυτού του γκέτο και ας κάνουν το καθήκον τους. Ας μη μας ειρωνεύονται από τη ΓΑΔΑ ως γραφικούς, όταν διαμαρτυρόμαστε για την κατάσταση, ενώ αυτοί δήθεν ξέρουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Οι πληροφοριοδότες τους φαίνεται ότι είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ας περιλάβουν στο πρόγραμμά τους ρητές και σαφείς δεσμεύσεις για τη γειτονιά μας. Φτάνουν πια τα λόγια και οι κοροϊδίες! Φτάνουν πια οι μεταθέσεις ευθυνών!

Ως κάτοικοι  τους βαρεθήκαμε και τους μεν και τους δε!


Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κάτοικοι σε απόγνωση


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
κατοίκων των πεζόδρομων Μεσολογγίου, Τζαβέλα και Μάνης στα Εξάρχεια
Αθήνα, Σεπτέμβριος 2010
Είμαστε κάτοικοι των πεζόδρομων Μεσολογγίου, Τζαβέλα και Μάνης στα Εξάρχεια χωρίς καμιά εξάρτηση και ένταξη σε κομματικούς ή άλλους χώρους. Η γειτονιά μας, 300 μέτρα απ’ τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και μερικές δεκάδες μέτρα απ’ το μυθοποιημένο «αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου», βιώνει από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 -και κυρίως μετά τον τραγικό Δεκέμβρη του 2008- μια εντεινόμενη υποβάθμιση και έχει καταστεί ένα από τα πιο ιδιόμορφα γκέτο της Αθήνας.
Η ζωή εδώ έχει γίνει αφόρητη κυρίως από τις συμμορίες νεαρών βυθισμένων στο χασίς και το αλκοόλ που «αράζουν» κάθε νύχτα μπροστά στις πολυκατοικίες μας. Υποφέρουμε καθημερινά μέχρι τα ξημερώματα από το θόρυβο: από αυτοκινήτα αραγμένα μπροστά στις πόρτες μας με τα ηχεία στη διαπασών, από φωνές και από κρότους. Υποφέρουμε από τα ναρκωτικά και τα διαμερίσματά μας γίνονται τεκέδες από το χασίς που καπνίζουν από το απόγευμα μέχρι το επόμενο πρωί στο δρόμο. Υποφέρουμε και κινδυνεύουμε από τη βία, αφού τα προαναφερθέντα άτομα (κάποιοι απ’ αυτούς είναι σκληροπυρηνικοί χούλιγκαν με έδρα στην οδό Τζαβέλα) συμπλέκονται μεταξύ τους και σπάνε μπουκάλια, επιτίθενται σε κατοίκους, τους προπηλακίζουν ακόμα και τους χτυπούν. Υποφέρουμε από τις υπαίθριες τουαλέτες που δημιουργούν απερίγραπτη δυσωδία και απειλούν την υγεία μας. Υποφέρουμε από τις φθορές σε πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, τζαμαρίες και από τα γκράφιτι και κυρίως το tagging. Κινδυνεύουμε από τα μαστουρωμένα σκυλιά που τους βάζουν τσιγαριλίκι στο στόμα και μας επιτίθενται. Υποφέρουμε από τις παράνομες-παράτυπες καφετέριες (ανεξέλεγκτες με ευθύνη ποιων άραγε;).
Πάνω από δύο χρόνια κινούμαστε συστηματικά και προς κάθε κατεύθυνση για να αναδείξουμε το πρόβλημά μας, όμως όλοι οι υπεύθυνοι είτε απλώς κωφεύουν είτε στην καλύτερη περίπτωση προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα βελτιώνονται και κάνουν το καλύτερο για μας. Δυστυχώς η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει και δεν κάνουν τίποτα παραπάνω απ’ το να μας εμπαίζουν.
Για την κατάσταση, εκτός των άλλων, έχουν ενημερωθεί με ανοιχτή επιστολή από τον Ιανουάριο του 2010 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Βουλής, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όλα τα πολιτικά κόμματα, η ηγεσία της Αστυνομίας, οι εισαγγελικές αρχές, ο Δήμαρχος Αθηναίων και ο Νομάρχης Αθηνών, ο Συνήγορος του Πολίτη και πολλοί άλλοι. Αποτέλεσμα μηδέν.
Η υπομονή και οι αντοχές μας έχουν εξαντληθεί. Είμαστε άυπνοι για βδομάδες.
Δε θα θρηνήσουμε κι άλλους νεκρούς μπροστά στα σπίτια μας.
Δεν μπορεί να ζητάμε άδεια για να μπούμε στο σπίτι μας από τις 8 το βράδυ και μετά. Έλεος! Στο κέντρο πρωτεύουσας κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζούμε.
Δε θα ανεχθούμε πλέον άλλο εμπαιγμό από όλους αυτούς που δεν κάνουν τη δουλειά, για την οποία  τους πληρώνουμε όλοι ως πολίτες, και από όλους αυτούς που έχουν το θράσος να διεκδικούν την ψήφο μας εκ νέου ως επιβράβευση για το ανύπαρκτο έργο τους.
Δε θα είμαστε εμείς τα θύματα της «επαναστατικής γυμναστικής» κάποιων βολεμένων του συστήματος που θυμούνται τις «προοδευτικές» ιδέες τους σε βάρος των ζωών μας και φαντασιώνονται εδώ τα «ανυπόταχτα γαλατικά χωριά τους».
Να ξέρουν όλοι εκείνοι που δημιουργούν αυτή την κατάσταση, όλοι εκείνοι που βολεύονται από αυτήν και όσοι -συνειδητά ή ασυνείδητα- την υποθάλπουν ότι εμείς, οι όλο και λιγότεροι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς, δε θα  εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, αλλά θα συνεχίσουμε, πάντα μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, να αντιστεκόμαστε.
Και μια επισήμανση-προτροπή προς τα ΜΜΕ: Σπάστε επιτέλους την ένοχη και καθολική σιωπή για τα προβλήματα της γειτονιάς μας. Πάψτε να ανακυκλώνετε μύθους του παρελθόντος για τα Εξάρχεια. Πάψτε να προβάλλετε μόνο το «αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου» (δεν είναι πια και τόσο τέλειο όσο νομίζετε) και μην εξαντλείτε το ρεπορτάζ σας στην όντως βελτιωμένη εικόνα της πλατείας Εξαρχείων. Δείτε τα φλέγοντα προβλήματα των Εξαρχείων στους πεζοδρόμους μας, καθώς και στην Τοσίτσα, στη Στουρνάρη και τους κάθετους δρόμους της κι όπου αλλού.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Δήμος Αθηναίων και η αρχή της μη διάκρισης των εξουσιών

Στα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος ανήκει και η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Με τη διάκριση αυτή επιτυγχάνεται ο έλεγχος της μιας εξουσίας από την άλλη και αποτρέπονται οι αυθαιρεσίες

Στο Δήμο Αθηναίων όμως κάτι τέτοιες στοιχειώδεις κατακτήσεις της δημοκρατίας είναι αμελητέες ή θεωρούνται ξεπερασμένες. και οι ιθύνοντες προτιμούν  τη σιγουριά της λαϊκής ρήσης "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". Αναφερόμαστε στη θέση αντιδημάρχου με τον βαρύγδουπο τίτλο Αντιδήμαρχος Καταστημάτων και Ασφάλειας της Πόλης (ούτε μητροπολίτης να ήταν...). 

Στον εν λόγω αντιδήμαρχο και τους περί αυτόν συνεργάτες υπάγονται η Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας και η Διεύθυνση Αδειών Καταστημάτων και Θεαμάτων. Με άλλα λόγια, υπάγονται η υπηρεσία που έχει την αρμοδιότητα να χορηγεί κατόπιν ελέγχου (λέμε τώρα...) τις άδειες των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και η Δημοτική Αστυνομία η οποία έχει σε επόμενο στάδιο την αρμοδιότητα  ελέγχου (θεωρητικά πάντα) των καταστημάτων αυτών. 

Ρωτάμε λοιπόν εμείς οι κακόπιστοι Εξαρχειώτες, έχοντας κατά νου και πρόσφατα και παλιότερα παραδείγματα από τη γειτονιά μας: Αν κάτι στραβώσει από την αρχή, υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί στη συνέχεια, όταν μια ομάδα ανθρώπων "ελέγχει" τον εαυτό της; 

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη αντίληψη της πραγματικότητας σ' αυτή την πόλη που θα απαντήσει ναι, εκτός ίσως από κάποιους της απερχόμενης δημοτικής αρχής που φρονούν ότι όλα γίνονται τέλεια και "δεν υπάρχει τίποτα σάπιο στο Βασίλειο της Δημαρχίας". 

Ελπίζουμε να λάβει  υπόψη του την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων ο νέος Δήμαρχος, καθώς ενδέχεται μάλιστα να είναι και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου...

ΥΓ: Όσα γράφονται παραπάνω δεν είναι θέμα  εμπάθειας κατά συγκεκριμένου προσώπου. Είναι πρωτίστως κριτική της κακής οργάνωσης του Δήμου και έκφραση της απόγνωσης των κατοίκων των Εξαρχείων (και όχι μόνο) που υφίστανται καθημερινά τον εμπαιγμό από τις υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων.

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Καλό φθινόπωρο! Ο αγώνας συνεχίζεται!

Μπαίνουμε σιγά σιγά στο φθινόπωρο και οι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς, όπως εκφραζόμαστε μέσα από αυτό το ιστολόγιο, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να μην ανεχόμαστε την κατάσταση που συστηματικά τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται εδώ, σ’ ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και ιδιόμορφα γκέτο της Αθήνας.

Όσο κι αν σε ορισμένους δεν αρέσει η λέξη "γκέτο", αυτή είναι η μόνη κατάλληλη να περιγράψει όσα συμβαίνουν στα Εξάρχεια. Για παράδειγμα, εδώ και χρόνια (και πριν το Δεκέμβρη του 2008) οι πεζόδρομοι Μεσολογγίου, Τζαβέλα και Μάνης τις νυχτερινές ώρες τίθενται υπό καθεστώς ανομίας, βίας, ναρκωτικών και ασυδοσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι και τον Αύγουστο που η Αθήνα είχε αδειάσει και επικρατούσε καύσωνας, στους δρόμους αυτούς δεν υπήρχε καμία διαφορά από τον υπόλοιπο χρόνο. Ακόμα και το Σάββατο, 14 Αυγούστου το βράδυ, όταν από το Πανεπιστήμιο μέχρι και το "αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου" μπορεί να μη συναντούσε κανείς ούτε έναν άνθρωπο, στα σκαλιά των πολυκατοικιών στους πεζόδρομους αυτούς δεκάδες νεαρά άτομα μεθούσαν, κάπνιζαν χασίς, θορυβούσαν, συμπλέκονταν. Το δε τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου κάθε νύχτα η κατάσταση είναι ανυπόφορη από το θόρυβο, τη χρήση ναρκωτικών, την κατανάλωση αλκοόλ και τις συμπλοκές.

Τον περασμένο Μάιο δημιουργήσαμε αυτό το ιστολόγιο, με στόχο να ακουστεί η φωνή μας. Ξέρουμε ότι το πρόβλημά μας δεν πουλάει στα ΜΜΕ, ενώ το διαδίκτυο έχει γεμίσει από την "αλλη" θεώρηση, που συντηρεί ένα "μύθο" για τα Εξάρχεια και συνειδητά αγνοεί ότι κι εδώ ζουν άνθρωποι. Θέλουμε όμως να αφυπνίσουμε δημιουργικές δυνάμεις της γειτονιάς μας. Ήδη η επισκεψιμότητα (χάρη και προβολή ως μπλογκ της εβδομάδας από το αθηνοκεντρικό athensville τον περασμένο Ιούλιο) είναι ενθαρρυντική και ελπίζουμε σε ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή, ιδίως από κατοίκους της γειτονιάς μας που εδώ μπορούν να βρουν ένα βήμα, για να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Με την ευκαιρία θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων που περιέλαβε το λινκ μας στο μπλογκ της. Τα Εξάρχεια (πρέπει να) μας ενώνουν! Οι όποιες διαφορές απόψεων δεν πρέπει να μας οδηγούν στην περιχαράκωση. Μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε ως κάτοικοι να φτιάξουμε μια καλύτερη γειτονιά.

Κανείς δε θέλει σιδηρόφρακτες διμοιρίες κρανοφόρων των ΜΑΤ μπροστά στην πόρτα του, αλλά και δεν επιτρέπεται από τις 8 το βράδυ και μετά να ζητάμε άδεια για να μπούμε στα σπίτια μας. Ας πάψουμε, επιτέλους, να ονειρευόμαστε "ανυπόταχτα γαλατικά χωριά" σε βάρος των κατοίκων τους!

Έρχεται η επέτειος του Πολυτεχνείου. Ακολουθεί ο Δεκέμβρης. Πάλι θα την πληρώσουμε οι κάτοικοι; Εμείς εισπνέουμε τα δακρυγόνα, οι δικές μας τζαμαρίες σπάνε, τα δικά μας αυτοκίνητα καταστρέφονται, οι δικές μας πολυκατοικίες βανδαλίζονται, εμείς κάποια στιγμή θα τυλιχτούμε στις φλόγες από τις μολότοφ. Θέλει μήπως κανείς και άλλους νεκρούς;

Έρχονται επίσης οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Ως πολίτες και κάτοικοι δε θα ανεχτούμε άλλο εμπαιγμό από ανθρώπους που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και που την τετραετία που τελειώνει συνέβαλαν τα μέγιστα στην υποβάθμιση της γειτονιάς μας και όχι μόνο.

Καλό και ήσυχο φθινόπωρο!


ΥΓ: Ναι, ήσυχο, γιατί και το ήσυχο μπορεί να είναι ανυπόταχτο και βαθιά επαναστατικό, δημιουργικό και συνάμα αγωνιστικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, ελεύθερο και ανθρώπινο για όλους μας...

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Μεσολογγίτες

Όπως πάει η κατάσταση, το λήμμα "Μεσολογγίτης = το άτομο που αράζει συνέχεια στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια" μετά το slang.gr θα περιληφθεί και στην επόμενη έκδοση του Λεξικού Μπαμπινιώτη...
Και δυστυχώς, οι κάθε άλλο παρά ήσυχες ημέρες (ή μάλλον νύχτες) του Αυγούστου δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό για τη γειτονιά μας. Κουράγιο!

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Γκράφιτι στα Εξάρχεια

Σκεφτόμουν εδώ και μέρες να γράψω κάτι για τα γκράφιτι που έχουν τα τελευταία χρόνια βρομίσει τη γειτονιά μας. Επιμένω στο ρήμα βρομίσει (και με την επικρατούσα στα λεξικά γραφή με ο αντί ω), αν και ενδέχεται να κάψω μαζί με τα ξερά και λίγα χλωρά.
Ψάχνοντας πριν μερικούς μήνες στο
google με λέξεις αναζήτησης Εξάρχεια, υποβάθμιση, εγκατάλειψη ή κάτι τέτοιο, ανακάλυψα το εξαιρετικό athensville.blogspot.com, και συγκεκριμένα την ανάρτησή του στις 26-10-2009 με τίτλο «Εξάρχεια μόνο για σήμερα», όπου περιέγραφε την εικόνα της γειτονιάς μας με τα γκράφιτι.
Είχα, λοιπόν, σκοπό μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο να γράψω για την
Οδό μας ένα κειμενάκι με τίτλο «Εξάρχεια κάθε μέρα», παίρνοντας αφορμή από το κείμενο του athensville και τα σχόλια των αναγνωστών του (φρόντισα να βγάλω και τις σχετικές φωτογραφίες για το πώς έχει χειροτερέψει από τότε η πρόσοψη των εκδόσεων Ύψιλον στην Τζαβέλα κλπ), αλλά τελικά δε βρήκα χρόνο και με "πρόλαβε" το δημοσίευμα του κ. Δημήτρη Ρηγόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής, 25-7-2010 , με τίτλο "Αθήνα της τέχνης και της μουτζούρας". Ίσως καλύτερα, γιατί έτσι η παρούσα ανάρτηση θα είναι πιο εκτεταμένη και με ερεθίσματα από δύο πηγές.
Έγραφε, τότε, ο
athensville για τα Εξάρχεια: «Μηχανικά πια την αποφεύγω την περιοχή, ένταση, πίεση, με βήμα ταχύ όταν περάσω. Τοίχοι αφημένοι σε εξωφρενικούς βανδαλισμούς, ‘γκράφιτι’, τόνους αφίσες, λουκέτα σε μαγαζιά. Βλέπω φόβο στους κατοίκους: ένας δεν βρέθηκε να πάρει ένα σφουγγάρι να καθαρίσει την είσοδο του απ’ τις μουντζούρες; …. Δεν είναι θέμα αστυνομίας, ούτε πολιτικών ομάδων, είναι στο χέρι των κατοίκων: θέλουν να ζουν σε ένα πολιτισμένο, καθαρό περιβάλλον ή ικανοποιούνται με τον αυτιστικό ρόλο του ασυμβίβαστου
Δυστυχώς, όπως παρατήρησαν και κάποιοι σχολιαστές-αναγνώστες, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από τους κατοίκους. Πολλοί κάτοικοι προσπαθήσαμε –παρά το φόβο που υπάρχει- να καθαρίσουμε. Ξαναλέρωσαν την ίδια μέρα. Καθαρίσαμε. Πάλι τα ίδια. Ξανά και ξανά. Κουραστήκαμε. Βαρεθήκαμε. Είμαστε λίγοι. Είναι αμέτρητοι, ο ένας φεύγει, ο άλλος έρχεται.
Όπως γράφτηκε από ανώνυμο σχολιαστή, «
Οι κάτοικοι της συνοικίας είναι στη συντριπτική πλειοψηφία "κανονικοί" άνθρωποι, που κάνουν επανάσταση βιώνοντας μια δύσκολη καθημερινότητα. Δυστυχώς, για διάφορους λόγους διάφοροι δήθεν επαναστατημένοι (ουκ ολίγοι εκ των οποίων με βίλα στα ένδοξα ΒΠ - ρωτάτε τους κατοίκους να σας πουν) την έχουν μετατρέψει με την ανοχή της Πολιτείας σε disneyland του απροσάρμοστου [δική μου η έμφαση στη καίρια επισήμανση]. Πολλοί κάτοικοι σφουγγαρίζουν συνέχεια τους τοίχους, αλλά ούτε μια ώρα μετά είναι χειρότερα από πριν».
Προσπαθούμε, λοιπόν, ως κάτοικοι, αλλά δεν έχει πια νόημα να καθαρίζουμε. Είναι μάλιστα τέτοια η σύνθεση των περισσότερων χρωμάτων που φεύγουν, όσον αφορά επιφάνειες που δε βάφονται, μόνο με ισχυρά αντι-γκράφιτι σπρέι (κοστίζουν από 12 € και φτάνουν για να καθαρίσεις 4-5 τ.μ. τζαμιού, μαρμάρου κλπ). Και μην ξεχνάμε και τους κινδύνους για την υγεία (δέρμα, αναπνευστικό) που εγκυμονούν τόσο ισχυρά διαλυτικά.
Όπως έγραψα και παλιότερα, «Θύματα των γκράφιτι εκατοντάδων εκκολαπτόμενων "καλλιτεχνών" από όλη την Αθήνα πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, τζαμαρίες. Δεν είναι όμως τέχνη το "πέρασα κι εγώ από εδώ και άφησα την κουτσουλιά μου" ούτε δικαιολογία το ότι "έχουν (υπο)γράψει και άλλοι"!». Τα γκράφιτι, φτιαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, φτάνουν μέχρι και τον πρώτο όροφο των πολυκατοικιών. Γκράφιτι έχουμε ακόμα και σε (παλιά, αλλά όχι εγκαταλελειμμένα) αυτοκίνητα. Κατά βάση όμως έχουμε ταγκς (υπογραφές δηλαδή "καλλιτεχνών"): TSISA (ούτε σκύλος να ήταν, «κατουράει» με το σπρέι του σε κάθε γωνιά σε όλη την Αθήνα, αλλά κυρίως στη γειτονιά μας), ACAB (όποια σημασία κι αν έχει, είδα διάφορες σε μια πρόχειρη αναζήτηση), ΣΤΑΝΕ, TSIPIS, TSIKIS κλπ. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει ΤΣΙΠΑ πάνω τους!
Κλασικό παράδειγμα της ισοπεδωτικής συμπεριφοράς των
«καλλιτεχνών» είναι το προαναφερθέν κτίριο των εκδόσεων Ύψιλον στην οδό Τζαβέλα με τη σκηνή από κόμικ του Αρκά. Και παλιότερα (πριν το Δεκέμβρη του 2008) γίνονταν κάποιοι μικροβανδαλισμοί. Οι ιδιοκτήτες το καθάριζαν και το συντηρούσαν (βλ. φωτογραφία δίπλα). Ήταν πολύ όμορφο. Μπορεί να δει κανείς την εξέλιξη των βανδαλισμών στη φωτογραφία του athensville τον Οκτώβριο 2009 (φωτογραφία πάνω) και στην προχτεσινή δική μου φωτογραφία (κάτω).
Γράφει ο κ.
Ρηγόπουλος, ότι τα Εξάρχεια είναι ζωντανή πινακοθήκη γκράφιτι. Ας μου επιτραπεί να έχω επιφυλάξεις. Τα συγκεκριμένα γκράφιτι δεν είναι ούτε έκφραση ελπίδας ούτε σημείο των καιρών της οικονομικής κρίσης (άλλωστε οι μπογιές έχουν ένα κάποιο κόστος). Δεν είναι, επίσης, δημιουργική μανία, όπως δεν είναι ούτε έκφραση αστικής κουλτούρας. Είναι ισοπέδωση.
Άλλο θέμα είναι τα -περισσότερο ή λιγότερο- πολιτικά και κοινωνικά συνθήματα στους τοίχους. Και πάλι όμως στη γειτονιά μας η κατάχρηση και ο πληθωρισμός αυτών των συνθημάτων και αφισών οδηγούν εν τέλει στην ανυποληψία τους. Πέρασε η εποχή που «ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά»…
Οι περισσότεροι γκραφιτάδες, όπως παραδέχεται και ο
same84 στην Καθημερινή, κάνουν απλώς την πλάκα τους, το βλέπουν σαν χόμπι. Βεβαίως κάποιοι (υποτίθεται) γείτονές μας που υπερασπίζονται συλλήβδην τα γκράφιτι και καθετί άλλο «επαναστατικό» (είπαμε: «disneyland του απροσάρμοστου») φέρνουν ως παράδειγμα τα σπουδαία έργα του κ. Κ. Πλιάτσικα στην οδό Καλλιδρομίου. Ξεχνούν όμως ότι είναι η (μοναδική ίσως) εξαίρεση στην περιοχή μας που το γκράφιτι είναι τέχνη και ότι τα προβλήματα των Εξαρχείων δεν εντοπίζονται στην ήσυχη οδό Καλλιδρομίου.
Στο ερώτημα που τίθεται για το πρακτέον, εννοείται ότι η απάντηση δεν είναι η ποινικοποίηση των γκράφιτι. Μόνο ηρωοποίηση των «καλλιτεχνών» θα επιφέρει. Ούτε η σύγκρουση των κατοίκων με τους «καλλιτέχνες» μπορεί να βοηθήσει, παρά θα οδηγήσει σε έκτροπα. Η λύση είναι να αλλάξουμε νοοτροπία. Αλλιώς, ο καθένας θα θεωρεί κατόρθωμα το ότι πήρε το σπρέι και ήρθε στα Εξάρχεια ή πήγε οπουδήποτε αλλού, για να μουτζουρώσει. Μέχρι τότε, όμως, μπορούν ο κ. Δήμαρχος και η παρέα του να κάνουν κάποιες ενέργειες. Και εννοώ όχι μόνο φιέστες οργανωμένου γκράφιτι στου Ψυρρή, αλλά και καθαρισμούς τοίχων και προσόψεων σε όλη την πόλη.
«
Η απόσταση μεταξύ βανδαλισμού και έμπνευσης είναι μικρή. Εξαρτάται από την οπτική του ιδιοκτήτη, αστυνόμου, τεχνίτη ή τεχνοκριτικού – και από το χρονόμετρό του», όπως παρατηρεί ο κ. Πέτρος Μπαμπάσικας στο προαναφερθέν δημοσίευμα της χτεσινής Καθημερινής. Δυστυχώς, στη γειτονιά μας ισχύει παραλλαγμένη η συμβουλή προς τους νεοσύλλεκτους φαντάρους: «Στα Εξάρχεια ό,τι (ακριβό) κινείται το καίμε ή το σπάμε και ό,τι δεν κινείται το βάφουμε»!

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Οδός Ενοικιαστηρίων...

Κάποτε -δεν έχει περάσει ούτε μια δεκαετία- οι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς, παλιότεροι και νεοφερμένοι, θεωρούσαμε τους εαυτούς μας τυχερούς που ζούσαμε εδώ. Τούτο το κομμάτι των Εξαρχείων, με τους ήσυχους πεζόδρομους, τα μαγαζιά, τα στέκια, τους ντόπιους και αλλοδαπούς κατοίκους του, τους φοιτητές του, ήταν περιζήτητο απ’ όσους ήθελαν το κέντρο της πόλης, είτε για να κάνουν την επανάστασή τους είτε για να βρουν ηρεμία. Ήταν ένα «κέντρο απόκεντρο», όπως καμάρωναν οι παλιότεροι, και ας υπήρχαν οι γνωστές ιδιαιτερότητές του, στοιχείο άλλωστε της γοητείας του.

Ζώντας εδώ, σ’ ένα τέταρτο της ώρας μπορούσες (ακόμα μπορείς, αλλά με ποιο τίμημα πλέον!) να φτάσεις με τα πόδια σε όποιο σημείο του κέντρου της Αθήνας ήθελες. Δίπλα σου βρίσκονταν άφθονες ευκαιρίες για διασκέδαση, για ψυχαγωγία, για συμμετοχή. Κι όμως μέσα στην πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα -για την ακρίβεια από το 2004 και μετά και κυρίως από τον τραγικό Δεκέμβρη του 2008- η κατάσταση μεταβλήθηκε άρδην. Όπως έγραφε, πριν ένα χρόνο, κάτοικος της περιοχής, «Όσοι ήταν διορατικοί ή είχαν τη σωστή πληροφόρηση εγκατέλειψαν την περιοχή εδώ και χρόνια. Οι υπόλοιποι μόνιμοι κάτοικοι, όλο και λιγότεροι, όλο και μεγαλύτερης ηλικίας, αναρωτιόμαστε αν πρέπει να ελπίζουμε ακόμη ή να ετοιμαζόμαστε να αναχωρήσουμε κι εμείς, όσοι τουλάχιστον το μπορούμε. Κι ενώ κάποιοι σιωπηλά, από φόβο ή ντροπή, μεθοδεύουν ήδη τη μετοίκησή τους, κάποιοι άλλοι παλεύουν ηρωικά να αναστρέψουν τη φθίνουσα πορεία της περιοχής» (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100007_02/05/2009_312861).

Ο κοινωνικός ιστός της γειτονιάς έχει πλέον διαρραγεί και εξαφανίζεται η έννοια της κοινότητας. Επιπλέον, πολιτικοί χώροι ενεπλάκησαν στα Εξάρχεια και κάποιοι αυτόκλητοι «Εξαρχειώτες» θεωρούν ότι η περιοχή τούς ανήκει και ότι όλοι οι άλλοι -ασχέτως αν είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία- οφείλουμε να επιδοκιμάζουμε κάθε τους πρωτοβουλία και δεν έχουμε δικαίωμα σε διαφορετική άποψη, αλλιώς είμαστε ανεπιθύμητοι. Έτσι, όμως, μοιραία, επέρχεται η μετάλλαξη των Εξαρχείων που χάνουν πλέον το κατεξοχήν στοιχείο της ομορφιάς τους, την πολυφωνία και την ανεκτικότητα, με τελικό αποτέλεσμα τη σύγκρουση.

Σήμερα αυτό που αντικρίζει παντού κανείς στους ρημαγμένους δρόμους και στις βανδαλισμένες πολυκατοικίες είναι ενοικιαστήρια και πωλητήρια. Στο κομμάτι που περικλείεται από τις οδούς Σόλωνος, Εμμανουήλ Μπενάκη, Ανδρέα Μεταξά και Χαριλάου Τρικούπη, δύο, τρία, ακόμα και πέντε ενοικιαστήρια και πωλητήρια κολλημένα σε κάθε πολυκατοικία σαν αγγελτήρια κηδειών προαναγγέλλουν το τέλος της γειτονιάς. Ακόμη περισσότερα διαθέσιμα διαμερίσματα σε αγγελίες στις εφημερίδες και σε μεσιτικά γραφεία και, επίσης, πολλά κενά που οι ιδιοκτήτες έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια να τα νοικιάσουν ή να τα πουλήσουν.

Και ποιος Έλληνας ή ξένος θα έρθει να μείνει εδώ; Σε ένα σπίτι που δεν μπορεί να ανοίξει τα παράθυρα, γιατί θα μετατραπεί σε τεκέ από το χασίς που δεκάδες άτομα καπνίζουν καθισμένα στα σκαλιά της πολυκατοικίας. Σε μια πολυκατοικία που μαστουρωμένοι νεαροί και μαστουρωμένα σκυλιά μπορεί να του επιτεθούν, επειδή ζήτησε να παραμερίσουν για να ανοίξει την πόρτα. Σε μια γειτονιά που τουλάχιστον δυο-τρεις φορές τη βδομάδα -και οπωσδήποτε κάθε Παρασκευή και Σάββατο- το «αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου» σαν άλλο Terra Vibe διοργανώνει συναυλίες από το μεσημέρι μέχρι τα ξημερώματα. Σε δρόμους και γωνίες που ζέχνουν από τις λίμνες των ούρων. Σε πολυκατοικίες που στο ισόγειό τους ξεφυτρώνουν με συνοπτικές, ύποπτες και παράνομες διαδικασίες νέες καφετέριες-μπαράκια. Σε δρόμους που δεν μπορεί να αφήσει το αυτοκίνητό του, γιατί κινδυνεύει να το βρει καμένο.

Οδός Ενοικιαστηρίων, λοιπόν! Μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι με τα φιλέτα της περιοχής, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι κάτοικοι. Μέχρι πότε;

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Εμπρησμών συνέχεια...

Τη νύχτα της περασμένης Πέμπτης κάηκαν στη γωνία Ανδρέα Μεταξά και Μεσολογγίου δύο ακόμη αυτοκίνητα. Στόχος φαίνεται ότι ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο, ένα μικρό Mercedes B-Class. Το πρώτο, ένα μικρό Nissan, είχε απλώς την ατυχία να είναι παρκαρισμένο μπροστά από το "στόχο" και έγινε έτσι μία ακόμη παράπλευρη απώλεια στο πλαίσιο του αγώνα των μπαχαλάκηδων να εξαφανίσουν τα πολυτελή αυτοκίνητα από τη γειτονιά μας (ίδια με αυτά που έχουν οι μπαμπάδες των περισσότερων από αυτούς σε άλλες γειτονιές και ίδια με αυτά που χρησιμοποιούν οι ίδιοι για να έρθουν εδώ, παρκάροντάς τα σε απόσταση ασφαλείας από το πεδίο βολής τους, για μην τα κάψουν κατά λάθος). Ως γνωστόν, τα τελευταία χρόνια έχει θεσπιστεί στη γειτονιά μας το ιδιώνυμο έγκλημα του παρκαρίσματος πολυτελούς αυτοκινήτου με ποινή στην καλύτερη περίπτωση το σπάσιμο του παρμπρίζ του ή συνήθως το κάψιμό του. Μόνο μέσα στο 2010 έχουν καεί δεκάδες αυτοκίνητα, αλλά αυτό φυσικά δεν είναι είδηση, όπως δεν είναι είδηση τίποτα από όσα στρέφονται κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ψυχικής υγείας, της τιμής, της περιουσίας όσων ζούμε στα Εξάρχεια. Θα θέλαμε με την ανάρτηση αυτή να επικεντρωθούμε στον κίνδυνο που διατρέχουμε οι κάτοικοι από τέτοιες παρανοϊκές συμπεριφορές που, στο όνομα μιας υποτιθέμενης "επανάστασης", λαμβάνουν χώρα καθημερινά μπροστά στα σπίτια μας. Όπως μπορεί εύκολα να δει κανείς στη φωτογραφία, δίπλα ακριβώς στα καμένα αυτοκίνητα βρίσκονται δύο πολυκατοικίες. Τα ξύλινα μάλιστα παντζούρια της πρώτης πολυκατοικίας βρίσκονται σε απόσταση ίση με το πλάτος του πεζοδρομίου (ένα μέτρο το πολύ) από το καμένο αυτοκίνητο, ενώ η εξωτερική μονάδα του κλιματιστικού έχει λιώσει από τη φωτιά. Ήταν δύσκολο να έχουμε εδώ μια νέα Marfin, να καούν άνθρωποι στον ύπνο τους, επειδή κάποια ανεγκέφαλα όντα έκριναν καλό να πυρπολήσουν στη 1:30 τη νύχτα μια παρκαρισμένη Mercedes μπροστά στην είσοδο μιας παλιάς πολυκατοικίας; Τι θα έλεγαν τότε όλοι αυτοί που με περίσσιο θράσος τους υποθάλπουν; Τι θα έλεγαν οι αρμόδιες αρχές που μας αγνοούν και που δηλώνουν ότι είμαστε γραφικοί και ότι όλα έχουν φτιάξει στα Εξάρχεια; Τι θα έλεγαν οι παντογνώστες των ΜΜΕ που με απίστευτη ευκολία και χωρίς μια στοιχειώδη έρευνα αναπαράγουν δηλώσεις του τύπου "στα Εξάρχεια βιώνουμε ασύδοτη καταστολή"; Επιτέλους, λίγη σοβαρότητα! Τα Εξάρχεια δεν είναι σημείο εκτόνωσης για το κάθε παρανοϊκό χουλιγκανάκι!

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Περί πεζοδρόμων στην Αθήνα

Αντιγράφω (σε πρώτο ενικό η παρούσα ανάρτηση) από τις σημερινές [ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ] του Δημήτρη Μητρόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα με τίτλο "Έρημος": "ΟΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ ήταν ό,τι χρειαζόταν το κέντρο επί εποχής Αντώνη Τρίτση - που ήταν πρωτοπόρος. Τώρα το βασικό πρόβληµα της Αθήνας είναι ότι δηµιουργούνται περιοχές που δεν είναι πλέον προσβάσιµες. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων - όσο κι αν φαίνεται παράξενο - εµποδίζει την αποµόνωσή τους και τις κρατάει λίγο πιο φωτεινές" (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=13&ct=31&artID=4579715).

Δυστυχώς, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον κ. Μητρόπουλο, όσον αφορά τουλάχιστον τους μικρους πεζόδρομους της Αθήνας (άλλο θέμα η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Αποστόλου Παύλου και η Ερμού). Πράγματι, έχουν ήδη δημιουργηθεί περιοχές που δεν είναι πλέον προσβάσιµες (γκέτο με άλλα λόγια). Τώρα πια η κυκλοφορία των αυτοκινήτων -όσο κι αν φαίνεται παράξενο- εμποδίζει την αποµόνωσή τους και τις κρατάει λίγο πιο φωτεινές.

Ζώντας πάνω από μια δεκαετία στα Εξάρχεια [κάποτε με θεωρούσα(ν) τυχερό που μένω σε πεζόδρομο], έχω παρακολουθήσει τη βαθμιαία μετάλλαξη των πεζόδρομων και την γκετοποίηση των περιοχών.

Όποιος αμφιβάλλει, ας περάσει ένα βράδυ από τη Μεσολογγίου, τη Τζαβέλα, τη Μάνης. Οι πεζόδρομοι αυτοί δεν είναι μόνο στιγματισμένοι για πάντα από το Δεκέμβρη του 2008. Είναι εν πολλοίς, εξαιτίας ακριβώς της μετάλλαξης-υποβάθμισης που υπέστησαν από το 2004 και μετά, και αιτίες του.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε όσους ζείτε σε άλλες περιοχές, μόλις νυχτώσει, φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε (για να μην παρεξηγηθώ: αναφέρομαι σε μια γειτονιά που κατά βάση δεν έχει αλλοδαπούς που θα μπορούσαν να "ενοχοποιηθούν" γι' αυτό). Όπως γράφτηκε και σε προηγούμενη ανάρτηση, για να μπούμε στα σπίτια μας πρέπει να ζητήσουμε "άδεια" απ' όσους αράζουν μονίμως στα σκαλιά μας, καπνίζοντας χασίς και να είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε λογής αντίδρασή τους.