"...εν τω προαστείω της Νεαπόλεως πλανώμενοι... ",
Στεφ. Α. Κουμανούδης, Καθολικόν Πανόραμα των Αθηνών, 1853 (ΜΙΕΤ, 2005)

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μετεκλογικός (και όχι μόνο) απολογισμός

Περίμενα να μετρηθεί το ασκέρι, αφού κατακάτσει ο κουρνιαχτός των εκλογών, και τώρα ξυλεύομαι κι εγώ από την πεσούσαν δρυν...

Τα ποσοστά των υποψηφίων και η αποχή
Το ποσοστό πάνω  από 55% του Γ. Καμίνη στο 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα  (δηλαδή 3 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το συνολικό ποσοστό με το οποίο εξελέγη) δείχνει ότι στη γειτονιά μας και σε όλο το κατεξοχήν κέντρο (το ιστορικό κέντρο) της Αθήνας, η δυσαρέσκεια προς την απερχόμενη δημοτική αρχή και η απογοήτευση ήταν εντονότερες. Βεβαίως ο παράγοντας αποχή κοντά στο 66% (σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι πλέον στο Δήμο Αθηναίων ψηφίζουν πολλά άτομα που έχουν μετακομίσει στα προάστια και δεν έχουν άμεση επαφή με τα καθημερινά προβλήματα του κέντρου της πόλης) δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Σε κάθε περίπτωση όμως το μήνυμα είναι σαφές. Οι Αθηναίοι δεν ανέχονται άλλη υποκρισία και εμπαιγμό.

Οι απερχόμενοι 
Ο απερχόμενος Δήμαρχος και η παρέα του υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας. Ξέγραψαν γειτονιές από το χάρτη της Αθήνας (στα Εξάρχεια π.χ. δεν γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, δεν καθαρίζονται τα φρεάτια, η καθαριότητα είναι επιεικώς προβληματική, η ανακύκλωση αμφίβολη, τα πεζοδρόμια σπασμένα, ο λόφος του Στρέφη εγκαταλελειμμένος). Με παραμορφωτικούς φακούς είδαν την Αθήνα ως την καθαρότερη πόλη της Ευρώπης. Κάθε φορά που απεργούσαν οι υπάλληλοι της καθαριότητας έφταιγαν όσοι κάτοικοι κατέβαζαν τα σκουπίδια στους δρόμους. Μετά τη λήξη της απεργίας φταίγαμε όσοι τα είχαμε κρατήσει στα μπαλκόνια και τα κατεβάζαμε τότε. Όσους διαμαρτυρόμασταν και επισημαίναμε ότι κάτι δεν πάει καλά μάς ονόμασαν μεμψίμοιρους, μίζερους και γραφικούς. Την παραμονή της δεύτερης Κυριακής των εκλογών δημοσιεύτηκαν στα Νέα απαντήσεις των δύο υποψηφίων σε ερωτηματολόγιο της εφημερίδας. Εκεί ο απερχόμενος Δήμαρχος, αναφερόμενος -μεταξύ άλλων- στο ανεξέλεγκτο υπαίθριο διασκεδαστήριο και τα τραπεζοκαθίσματα, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, λέγοντας  ότι "έχουμε  'σηκώσει' χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα και υπενθυμίζω ότι επί 2 χρόνια έχω αναστείλει την έκδοση αδειών στο 1ο Διαμέρισμα". Αν έκανε μια βόλτα στη γειτονιά μας (αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές), θα έβλεπε με τα μάτια του ότι μάλλον διπλασιασμός τους υπήρξε την τελευταία διετία. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι για όσα καταστήματα λειτουργούν με παράτυπη ή ανύπαρκτη άδεια δεν είναι υπεύθυνος ο Δήμος...

Η δύναμη του διαδικτύου
 Η "Οδός Εξαρχείων" είναι ένα πολύ μικρό αλλά χαρακτηριστικό δείγμα της αλλαγής στον τρόπο που θα βλέπουμε στο εξής να διαχέεται η κοινωνική δυναμική και στον τρόπο που οι πολίτες θα επηρεάζουν και θα επηρεάζονται όσον αφορά τη συμμετοχή τους στα κοινά. Αυτό το ιστολόγιο γεννήθηκε ακριβώς για να αποτελέσει μια φωνή διαμαρτυρίας για ορισμένα από τα κακώς κείμενα στη γειτονιά μας (κακά τα ψέματα, κυρίως αυτά που ενοχλούν τον άνθρωπο που πληκτρολογεί αυτές τις γραμμές και μερικούς γείτονές του). Κι ενώ ήταν μια μοναχική και εντελώς ερασιτεχνική φωνή, γρήγορα βρήκε κι άλλους ανθρώπους, κι άλλες φωνές που μοιράζονται παρόμοιους προβληματισμούς. Κι αν θέλετε, συνάντησε  ανθρώπους που διαφωνούν με όσα γράφονται εδώ, αλλά  αναγνώρισαν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Πολλαπλασιάστε το αυτό επί πολλές χιλιάδες και έχετε το φαινόμενο Αμυράς αλλά και την ανατροπή των προγνωστικών από το Γ.  Καμίνη. Άλλωστε, το μπλογκ του athensville  και οι atenistas είναι ακριβώς από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της δίψας που υπάρχει στους ανθρώπους αυτής της πόλης να προσφέρουν, να συμμετάσχουν, να δημιουργήσουν, να δράσουν.

Οι "ετεροδημότες"
Όσοι δεν ψηφίζουμε στον τόπο που ζούμε (σ' αυτούς ανήκω κι εγώ) ας το ξανασκεφτούμε. Υπόθεση μιας-δυο ωρών είναι στο ΚΕΠ και στο αρμόδιο Δημοτικό Διαμέρισμα (Δημοτική Κοινότητα στο εξής) και απαιτούνται διετής διαμονή στο Δήμο Αθηναίων και ελάχιστα δικαιολογητικά που την αποδεικνύουν. Όπως έχει ειπωθεί, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όμως σίγουρα είναι καλύτερο να βάζεις κι εσύ το λιθαράκι σου στη λύση του προβλήματος, παρά να περιμένεις από τους άλλους να το λύσουν και για σένα.

Τώρα που ο κατήγορος του πολίτη  πήρε την απάντηση που άξιζε στην αλαζονεία του, εύχομαι ο νέος Δήμαρχος να παραμείνει Συνήγορος του (Αθηναίου πλέον) Πολίτη. Δεν είμαι βέβαιος ούτε καν πολύ αισιόδοξος ότι αυτό θα γίνει, λαμβάνοντας υπόψη και την κατάσταση που επικρατεί στις υπηρεσίες του Δήμου. Υπάρχει όμως η ελπίδα.  Άλλωστε εμείς, η διαδικτυακή κοινότητα των πολιτών της Αθήνας, ελάχιστο σοκάκι της οποίας είναι και η "Οδός Εξαρχείων" εδώ θα είμαστε και θα επαγρυπνούμε. Γιατί, μην ξεχνάμε, τα προβλήματα της πόλης μας και φυσικά τα προβλήματα της γειτονιάς μας και της κάθε γειτονιάς δεν εξαφανίστηκαν την επομένη των Δημοτικών Εκλογών. Είναι πάντα εδώ και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για καθυστερήσεις κι αναβολές.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Από ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 7-11-2010

Αντιγράφω το περί οδού Μεσολογγίου απόσπασμα από το άρθρο του Δ. Χαραλάμπους "Από τα «μπάχαλα» στα τρομο-πακέτα " στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 7-11-2010
 
"ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ο πεζόδρομος της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια γράφει τη δική του ιστορία. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στον δρόμο όπου ο 16χρονος μαθητής έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μηνύματα, κεριά, φωτογραφίες και γκραφίτι κοσμούν ακόμη τους τοίχους των γειτονικών κτιρίων, υπενθυμίζοντας ότι το περιστατικό αυτό και ο Δεκέμβρης του 2008 δύσκολα θα διαγραφούν ποτέ από τη συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς. 

Η Μεσολογγίου όμως απέκτησε και άλλους συμβολισμούς αυτά τα δύο χρόνια. Ηταν ο «δικός της χώρος», τα δικά της Εξάρχεια, για μια γενιά πιτσιρικάδων που ζούσαν τον δικό τους μύθο ή αλήθεια στην πολυθρύλητη συνοικία της Αθήνας. Αλλοι έγιναν απλώς σε μία βραδιά «άνδρες», πολιτικοποιήθηκαν και εξέφρασαν πιο συγκροτημένα το αδιέξοδο προς το οποίο έβλεπαν να βαδίζουν. Και άλλοι έγιναν επαναστάτες, πιθανόν με αιτία αλλά σαφώς δίχως λογική. Η οδός Μεσολογγίου έγινε το ξεχωριστό «άβατο των αβάτων», εκεί όπου τα πολιτικοποιημένα Εξάρχεια συναντούσαν τα οργισμένα νιάτα του Δεκέμβρη αλλά και των μαθητικών συλλαλητηρίων που είχαν προηγηθεί- και διαμορφώσει το κλίμα- έναν χρόνο νωρίτερα από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. 

Αμηχανία και δικαίωση. Δύο λέξεις χαρακτηρίζουν αυτές τις ημέρες τον αναρχικό- αντιεξουσιαστικό, κατά το επικρατέστεροχώρο. Αμηχανία για την εξέλιξη των «μωρών» της Μεσολογγίου, όπως χαρακτηρίζονταν τα τελευταία δύο χρόνια (και) ορισμένοι εκ των κατηγορουμένων σήμερα για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Και δικαίωση για τον πλήρη διαχωρισμό εδώ και αρκετό διάστημα της δράσης της πλειονότητας των μελών του χώρου από ό,τι αποκαλείται «ένοπλος αγώνας». 

Η 5η Μαΐου ήταν για πολλούς καθοριστική. Για τον αναρχικό χώρο ήταν και οριακή ημερομηνία. Μπήκαν όρια που έλειπαν δεκαετίες. Από την ημέρα εκείνη, ύστερα από πολυήμερες διεργασίες αλλά και πολύμηνη σκέψη που είχε προηγηθεί, ξεκίνησε η εμφανής αποστασιοποίηση του βασικού πυρήνα του χώρου από τις πρακτικές όσων επέμεναν και, τελικά, επέλεξαν και υποστήριξαν τον «ένοπλο αγώνα» - ή έστω απλώς τον συμπαθούσαν. 

Παιχνίδια με μολότοφ! 
 «Η σταδιακή διαφοροποίηση ξεκίνησε από τα “Δεκεμβριανά”» διηγείται στο «Βήμα» αναρχικός με... γαλόνια στα Εξάρχεια- και όχι μόνο. «Πρώτη αφορμή ήταν η μαζικότητα και ισοπεδωτική πρακτική των λεγόμενων “μπαχαλάκηδων”, των πιτσιρικάδων που επικράτησε να λέγονται “τα μπάχαλα της Μεσολογγίου”, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τη γενικότερη φιλοσοφία του χώρου». Εκείνο τον Δεκέμβρη οι μολότοφ έγιναν παιχνίδι στα χέρια αμούστακων παιδιών, κανόνες και πρακτικές καταρρίφθηκαν εν μια νυκτί και το «ματς» ξέφυγε από τα χέρια των εμπείρων".