"...εν τω προαστείω της Νεαπόλεως πλανώμενοι... ",
Στεφ. Α. Κουμανούδης, Καθολικόν Πανόραμα των Αθηνών, 1853 (ΜΙΕΤ, 2005)

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Γκράφιτι στα Εξάρχεια

Σκεφτόμουν εδώ και μέρες να γράψω κάτι για τα γκράφιτι που έχουν τα τελευταία χρόνια βρομίσει τη γειτονιά μας. Επιμένω στο ρήμα βρομίσει (και με την επικρατούσα στα λεξικά γραφή με ο αντί ω), αν και ενδέχεται να κάψω μαζί με τα ξερά και λίγα χλωρά.
Ψάχνοντας πριν μερικούς μήνες στο
google με λέξεις αναζήτησης Εξάρχεια, υποβάθμιση, εγκατάλειψη ή κάτι τέτοιο, ανακάλυψα το εξαιρετικό athensville.blogspot.com, και συγκεκριμένα την ανάρτησή του στις 26-10-2009 με τίτλο «Εξάρχεια μόνο για σήμερα», όπου περιέγραφε την εικόνα της γειτονιάς μας με τα γκράφιτι.
Είχα, λοιπόν, σκοπό μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο να γράψω για την
Οδό μας ένα κειμενάκι με τίτλο «Εξάρχεια κάθε μέρα», παίρνοντας αφορμή από το κείμενο του athensville και τα σχόλια των αναγνωστών του (φρόντισα να βγάλω και τις σχετικές φωτογραφίες για το πώς έχει χειροτερέψει από τότε η πρόσοψη των εκδόσεων Ύψιλον στην Τζαβέλα κλπ), αλλά τελικά δε βρήκα χρόνο και με "πρόλαβε" το δημοσίευμα του κ. Δημήτρη Ρηγόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής, 25-7-2010 , με τίτλο "Αθήνα της τέχνης και της μουτζούρας". Ίσως καλύτερα, γιατί έτσι η παρούσα ανάρτηση θα είναι πιο εκτεταμένη και με ερεθίσματα από δύο πηγές.
Έγραφε, τότε, ο
athensville για τα Εξάρχεια: «Μηχανικά πια την αποφεύγω την περιοχή, ένταση, πίεση, με βήμα ταχύ όταν περάσω. Τοίχοι αφημένοι σε εξωφρενικούς βανδαλισμούς, ‘γκράφιτι’, τόνους αφίσες, λουκέτα σε μαγαζιά. Βλέπω φόβο στους κατοίκους: ένας δεν βρέθηκε να πάρει ένα σφουγγάρι να καθαρίσει την είσοδο του απ’ τις μουντζούρες; …. Δεν είναι θέμα αστυνομίας, ούτε πολιτικών ομάδων, είναι στο χέρι των κατοίκων: θέλουν να ζουν σε ένα πολιτισμένο, καθαρό περιβάλλον ή ικανοποιούνται με τον αυτιστικό ρόλο του ασυμβίβαστου
Δυστυχώς, όπως παρατήρησαν και κάποιοι σχολιαστές-αναγνώστες, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από τους κατοίκους. Πολλοί κάτοικοι προσπαθήσαμε –παρά το φόβο που υπάρχει- να καθαρίσουμε. Ξαναλέρωσαν την ίδια μέρα. Καθαρίσαμε. Πάλι τα ίδια. Ξανά και ξανά. Κουραστήκαμε. Βαρεθήκαμε. Είμαστε λίγοι. Είναι αμέτρητοι, ο ένας φεύγει, ο άλλος έρχεται.
Όπως γράφτηκε από ανώνυμο σχολιαστή, «
Οι κάτοικοι της συνοικίας είναι στη συντριπτική πλειοψηφία "κανονικοί" άνθρωποι, που κάνουν επανάσταση βιώνοντας μια δύσκολη καθημερινότητα. Δυστυχώς, για διάφορους λόγους διάφοροι δήθεν επαναστατημένοι (ουκ ολίγοι εκ των οποίων με βίλα στα ένδοξα ΒΠ - ρωτάτε τους κατοίκους να σας πουν) την έχουν μετατρέψει με την ανοχή της Πολιτείας σε disneyland του απροσάρμοστου [δική μου η έμφαση στη καίρια επισήμανση]. Πολλοί κάτοικοι σφουγγαρίζουν συνέχεια τους τοίχους, αλλά ούτε μια ώρα μετά είναι χειρότερα από πριν».
Προσπαθούμε, λοιπόν, ως κάτοικοι, αλλά δεν έχει πια νόημα να καθαρίζουμε. Είναι μάλιστα τέτοια η σύνθεση των περισσότερων χρωμάτων που φεύγουν, όσον αφορά επιφάνειες που δε βάφονται, μόνο με ισχυρά αντι-γκράφιτι σπρέι (κοστίζουν από 12 € και φτάνουν για να καθαρίσεις 4-5 τ.μ. τζαμιού, μαρμάρου κλπ). Και μην ξεχνάμε και τους κινδύνους για την υγεία (δέρμα, αναπνευστικό) που εγκυμονούν τόσο ισχυρά διαλυτικά.
Όπως έγραψα και παλιότερα, «Θύματα των γκράφιτι εκατοντάδων εκκολαπτόμενων "καλλιτεχνών" από όλη την Αθήνα πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, τζαμαρίες. Δεν είναι όμως τέχνη το "πέρασα κι εγώ από εδώ και άφησα την κουτσουλιά μου" ούτε δικαιολογία το ότι "έχουν (υπο)γράψει και άλλοι"!». Τα γκράφιτι, φτιαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, φτάνουν μέχρι και τον πρώτο όροφο των πολυκατοικιών. Γκράφιτι έχουμε ακόμα και σε (παλιά, αλλά όχι εγκαταλελειμμένα) αυτοκίνητα. Κατά βάση όμως έχουμε ταγκς (υπογραφές δηλαδή "καλλιτεχνών"): TSISA (ούτε σκύλος να ήταν, «κατουράει» με το σπρέι του σε κάθε γωνιά σε όλη την Αθήνα, αλλά κυρίως στη γειτονιά μας), ACAB (όποια σημασία κι αν έχει, είδα διάφορες σε μια πρόχειρη αναζήτηση), ΣΤΑΝΕ, TSIPIS, TSIKIS κλπ. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει ΤΣΙΠΑ πάνω τους!
Κλασικό παράδειγμα της ισοπεδωτικής συμπεριφοράς των
«καλλιτεχνών» είναι το προαναφερθέν κτίριο των εκδόσεων Ύψιλον στην οδό Τζαβέλα με τη σκηνή από κόμικ του Αρκά. Και παλιότερα (πριν το Δεκέμβρη του 2008) γίνονταν κάποιοι μικροβανδαλισμοί. Οι ιδιοκτήτες το καθάριζαν και το συντηρούσαν (βλ. φωτογραφία δίπλα). Ήταν πολύ όμορφο. Μπορεί να δει κανείς την εξέλιξη των βανδαλισμών στη φωτογραφία του athensville τον Οκτώβριο 2009 (φωτογραφία πάνω) και στην προχτεσινή δική μου φωτογραφία (κάτω).
Γράφει ο κ.
Ρηγόπουλος, ότι τα Εξάρχεια είναι ζωντανή πινακοθήκη γκράφιτι. Ας μου επιτραπεί να έχω επιφυλάξεις. Τα συγκεκριμένα γκράφιτι δεν είναι ούτε έκφραση ελπίδας ούτε σημείο των καιρών της οικονομικής κρίσης (άλλωστε οι μπογιές έχουν ένα κάποιο κόστος). Δεν είναι, επίσης, δημιουργική μανία, όπως δεν είναι ούτε έκφραση αστικής κουλτούρας. Είναι ισοπέδωση.
Άλλο θέμα είναι τα -περισσότερο ή λιγότερο- πολιτικά και κοινωνικά συνθήματα στους τοίχους. Και πάλι όμως στη γειτονιά μας η κατάχρηση και ο πληθωρισμός αυτών των συνθημάτων και αφισών οδηγούν εν τέλει στην ανυποληψία τους. Πέρασε η εποχή που «ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά»…
Οι περισσότεροι γκραφιτάδες, όπως παραδέχεται και ο
same84 στην Καθημερινή, κάνουν απλώς την πλάκα τους, το βλέπουν σαν χόμπι. Βεβαίως κάποιοι (υποτίθεται) γείτονές μας που υπερασπίζονται συλλήβδην τα γκράφιτι και καθετί άλλο «επαναστατικό» (είπαμε: «disneyland του απροσάρμοστου») φέρνουν ως παράδειγμα τα σπουδαία έργα του κ. Κ. Πλιάτσικα στην οδό Καλλιδρομίου. Ξεχνούν όμως ότι είναι η (μοναδική ίσως) εξαίρεση στην περιοχή μας που το γκράφιτι είναι τέχνη και ότι τα προβλήματα των Εξαρχείων δεν εντοπίζονται στην ήσυχη οδό Καλλιδρομίου.
Στο ερώτημα που τίθεται για το πρακτέον, εννοείται ότι η απάντηση δεν είναι η ποινικοποίηση των γκράφιτι. Μόνο ηρωοποίηση των «καλλιτεχνών» θα επιφέρει. Ούτε η σύγκρουση των κατοίκων με τους «καλλιτέχνες» μπορεί να βοηθήσει, παρά θα οδηγήσει σε έκτροπα. Η λύση είναι να αλλάξουμε νοοτροπία. Αλλιώς, ο καθένας θα θεωρεί κατόρθωμα το ότι πήρε το σπρέι και ήρθε στα Εξάρχεια ή πήγε οπουδήποτε αλλού, για να μουτζουρώσει. Μέχρι τότε, όμως, μπορούν ο κ. Δήμαρχος και η παρέα του να κάνουν κάποιες ενέργειες. Και εννοώ όχι μόνο φιέστες οργανωμένου γκράφιτι στου Ψυρρή, αλλά και καθαρισμούς τοίχων και προσόψεων σε όλη την πόλη.
«
Η απόσταση μεταξύ βανδαλισμού και έμπνευσης είναι μικρή. Εξαρτάται από την οπτική του ιδιοκτήτη, αστυνόμου, τεχνίτη ή τεχνοκριτικού – και από το χρονόμετρό του», όπως παρατηρεί ο κ. Πέτρος Μπαμπάσικας στο προαναφερθέν δημοσίευμα της χτεσινής Καθημερινής. Δυστυχώς, στη γειτονιά μας ισχύει παραλλαγμένη η συμβουλή προς τους νεοσύλλεκτους φαντάρους: «Στα Εξάρχεια ό,τι (ακριβό) κινείται το καίμε ή το σπάμε και ό,τι δεν κινείται το βάφουμε»!

21 σχόλια:

  1. Όλα αυτά τα γκράφιτι είναι κορυφαία. Τα στολίδια μιας πόλης και μιας περιοχής που βράζει από ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν δεν κατοικείς εδώ και δε βιώνεις καθημερινά στο πετσί σου την υποβάθμιση και την ασυδοσία όσων θεωρούν ότι εδώ είναι η παιδική χαρά τους, δεν μπορείς να μας καταλάβεις και δικαιούσαι, ως περαστικός και θεατής, να νομίζεις ότι "η περιοχή βράζει από ζωή". Αν όμως είσαι γείτονας, νομίζω πως πρέπει να προβληματιστείς σοβαρά... Ευχαριστώ για τη συμμετοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eίναι αλήθεια οτι αρκετά από τα γκράφιτυ των τοίχων των Εξαρχείων είναι ο ορισμός της σύγχρονης αστικής τέχνης/κουλτούρας.Έχουν κόπο,φαντασία,δεξιοτεχνία κι επιμονή,θυμίζοντας τη λεπτομέρεια και την ιδιαιτερότητα ενός τατουάζ στο τσιμεντένιο μπράτσο της πόλης.Φαντάζομαι οτι το πρόβλημα ξεκινά από εκείνον που επιμένει να μη θέλει να χρησιμοποιούν άλλοι το μπράτσο του για να εκδηλώνουν το όποιο,συχνά ανύπαρκτο,ζωγραφικό ταλέντο τους.Ίσως,πάλι,να είναι μιά εύλογα αναμενόμενη θυσία στο όνομα της εικαστικής ελευθερίας η αποδοχή της επιβαλλόμενης με ένα σπρέυ προσωπικής άποψης του δημιουργού για το τι είναι τέχνη στην καθημερινότητα,τον χώρο ζωής,εργασίας κι αναψυχής των άλλων.Τελικά,η σύγχρονη Τέχνη,όντως απελευθερώνει!Από την ευγένεια,τον σεβασμό στον διπλανό και πολλές φορές και από το καλό γούστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένας εραστής της πόλης21 Σεπτεμβρίου 2010 στις 12:31 π.μ.

    Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση,η ασυδοσία και τα graffity να συμπίπτουν,δεκτό!
    Απλά κατά την άποψη μου είναι καλύτερα τα graffity( έστω και έτσι) από λευκός( βρόμικους στις περισσότερες περιπτώσεις( και όχι από graffity) και απρόσωπους τοίχους, που θα ερχόντουσαν να συμπληρώσουν την βουβή πλευρά μια πόλης,που κατα τη γνώμη μου έχει πολύ περισσότερα να δείξει από' σα έχει να κρύψει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα γκραφίτι πάνω από το σκίτσο του Αρκά είναι βανδαλισμός (και σαφώς πολύ πιο άσχημα από το σκίτσο). Και αυτό είναι άδικο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. οτι να ναι...! το γκραφιτι ειναι τεχνη,επανασταση και "βρωμια" εναντια στην "καθαροτητα" και τον καθοςπρεπισμο που θελουν να μας επιβαλουν.Πηγαινε στο κολωνακι η στην εκαλη αμα θες καθαροτητα.Τα εξαρχεια ειναι γειτονια της τεχνης , του πολιτισμου και τοπος ζυμωσεων και πολιτικοποισης.
    Και να πω κατι αλλο στους φιλους μας του μικροαστους των εξαρχειων...τι οριζετε ωραιο και τι ασχημο? τι οριζεις ωραια τεχνη και τι ασχημη τεχνη?
    Η τεχνη του δρομου δεν περιοριζεται σε εναν καμβα,ειναι ασυμβηβαστη, ειναι επιθετικη, θελει να συγκινησει, να επαναστατησει....
    γκραφιτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να πει κανείς για όποιον νομίζει πως τίποτα δεν έχει χαρακτήρα, ανάσα, ύπαρξη πριν έρθει ο ίδιος να βάλει τη "σφραγίδα" του... Σοβαρά; Ένα πρόσφατα ανακαινισμένο νεοκλασσικό ή εκλεκτικιστικό σπίτι είναι "άσπρος, βρώμικος, απρόσωπος τοίχος"; Είναι "καθωσπρεπισμός"; Τα δείγματα του πρώιμου μοντερνισμού του '30 που επαινέθηκαν μέχρι και από τον Λε Κορμπιζιέ είναι απρόσωπα; Κτίσματα που η κάθε δομική και μορφολογική λεπτομέρειά τους είναι, για την εποχή τους, η δική τους επανάσταση; Δεν έχουν ιστορία, ψυχή, τα αποτυπώματα των ανθρώπων που έζησαν μέσα τους τόσα χρόνια, που βίωσαν την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, τις δεκαετίες του '70 και του '80;
    Δεν θα ήταν δίκαιο ακόμα κι αν ζωγραφίσει κανείς πάνω τους την "Άνοιξη" του Μποτιτσέλι, είναι αυτόνομα δημιουργήματα, έχουν τις δικές τους ανεκτίμητες ιστορίες να διηγηθούν και όλα μαζί δημιουργούν ένα ανεπανάληπτο εικαστικό και οικιστικό σύνολο. Και ποιος είναι ο "μη μικροαστός" "γκραφιτάς" που θα κρίνει, αυθαίρετα κι αυτός, ποιος τοίχος αξίζει να καλυφθεί από δέκα στρώσεις σπρέι και τι όχι; Ποιος ορίζει οτι τα Εξάρχεια είναι καμβάς και όχι απλά γειτονιά και οι άλλες περιοχές όχι; Η τέχνη μπορεί να γεμίζει όλους τους χώρους με όλους τους τρόπους, δεν είναι ανάγκη να τους "χαρακώνει"... Κι όταν θες να βιώσεις μια εμπειρία , "επαναστατική", "καλλιτεχνική" ή οτιδήποτε, την αφήνεις να αναπνεύσει, δεν τη σαβανώνεις με ένα τυφλό φίμωτρο από σπρέι, στρώση πάνω στη στρώση, ένας λευκός θόρυβος που τελικά δεν αφήνει τίποτα ν' ακουστεί, κανένα νόημα στις αισθήσεις και στο μυαλό αυτού που βλέπει. Είναι σα να σφραγίζεις τα τζάμια και δεν αφήνεις το φως να περάσει, "χτίζοντας" κάποιον μέσα.
    Ελάτε τώρα, ας το παραδεχτούμε: παίζει η "μαγκιά", η "έξαψη", ο ανταγωνισμός με τους άλλους, να "κάνω το καλύτερο", η χαρά της αντίδρασης όταν ξέρεις ότι κάποιος που εσύ χωρίς να τον ξέρεις τον χαρακτηρίζεις μικροαστό θα στεναχωρηθεί και θα νευριάσει.
    Και κάτι ακόμα: γκράφιτι (και μάλιστα σε πραγματικά άσχημα και απρόσωπα σημεία) υπάρχουν και στις περιοχές που εδώ παραπάνω με...προεδρικό διάταγμα του "γκραφιτά" καθορίστηκαν ως "καθαρές". Και στα ΒΠ. Και, όπως παντού, υπάρχουν και tags, σκέτες τζίφρες. Ο καθένας κρίνει... Αν θέλει πάντως κάποιος να "δώσει ζωή" σε πραγματικά απρόσωπες περιοχές ας το κάνει στα νεκρά σημεία στα προάστια. Όχι να εκτονώνει την "αντίθεσή" του και την απογοήτευσή του από την βουβή και καταπιεστική περιοχή όπου ζει ταξιδεύοντας για "επαναστατικό τουρισμό" σε μια γειτονιά που μόνο απρόσωπη δεν είναι, καταστρέφοντας με αυτόν τον τρόπο την αναντικατάστατη και χαρακτηριστική ομορφιά της...
    ένα ζευγάρι μάτια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κοιταξτε εγω δεν μενω εξαρχεια και δεν μπορω να εχω και γνωμη για το θεμα. παντως πιστευω πως οι γκραφιταδες εν μερει εχουν καποιο δικιο. θελουν να πανε κοντρα σε καθετι που τους ενοχλει και πιστευουν οτι ετσι θα καταφερουν να κερδισουν την αναγνωριση του κοσμου. γιατι δηλαδη οι πολυεθνικες να ''παραβιαζουν'' τους δηνοσιους χωρους με τις διαφημισεις τους;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αν είχα να διαλέξω μεταξύ ενός χρώματος πάνω σε ένα τοίχο και πολλών χρωμάτων γκράφιτι θα προτιμούσα το δεύτερο. Το άρθρο σου ζέχνει από δογματικό μονοχρωματισμό.Φτάνει πια ο φασισμός των μονοχρωματικών κτηρίων! Ζήτω η πολυχρωμία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ ανώνυμε που σου αρέσει η πολυχρωμία,ποιός σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα εσύ και οι "καλλιτέχνες" φίλοι σου να μουτζουρώνεις τα σπίτια μας; Μπορείς να μας δείξεις πώς έχεις βάψει το δικό σου,για να δούμε ποιά χρώματα σου αρέσουν; Είμαι βέβαιος ότι δεν τολμάς, γιατί ασφαλώς οι γονείς σου δεν έχουν το δικό σου γούστο,γιαυτό προτιμάς να ασχημονείς στά δικά μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταλάβετε,ότι σε όλα υπάρχει κάποιο όριο. Η δική σου ελευθερία σταματάει εκεί που αρχίζει η δική μου.ΓΚΕΚΕΕΕΕ ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα περισσότερα γκραφφίτι έχουν την ίδια σχέση με την τέχνη που έχουν οι βρισιές με την ποίηση ή ο βιασμός με τον έρωτα. Και προφανώς αυτό που βασικά απολαμβάνουν οι γκραφφιτάδες είναι η βίαιη επιβολή των "έργων" τους. Γιατί αν είχαν να προσφέρουν κάτι θετικό, θα τους παραχωρούσε κάποιος κανένα τοίχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. το γραφφιτι ειναι ελευθερια οπως.ο λογος..δν ειναι ουτε βιασμος ουτε βρισια...αλλα χρωμα κ τεχνη...εχω βαρεθει το κλειστομυαλο και παραδοσιακω τροπο σκεξεις των μεγαλων...εναντιας του γραφφιτι.το γραφφιτι ειναι εναντιων εσας και των νομων σας ......ειμαι νεος και θελω να σβησω το γκριζω χρωμα της πολης...κυνηγιστε με .τουλαχιστον..εγω το ζω...εξαλου τι να προτιμισω? την αρχιτεκτονικη με την σκισμενη τεντα τν πεσμενο τοιχο κ με τον λερομενο απαρχεομενο τοιχο ..αντιθετος χαρη κανουμε και τον ομορφενουμε..δωρεαν κιολας..σκεφτητε το συμφερη ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θα μπορούσε ίσως ο "Ανώνυμος 7/8/2011" να μας υποδείξει μερικά έργα του ώστε να σχηματίσουμε δική μας γνώμη για το αν "ομορφαίνει" ή όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "εχω βαρεθει το κλειστομυαλο και παραδοσιακω τροπο σκεξεις των μεγαλων...εναντιας του γραφφιτι.το γραφφιτι ειναι εναντιων εσας και των νομων σας ......ειμαι νεος και θελω να σβησω το γκριζω χρωμα της πολης...κυνηγιστε με .τουλαχιστον..εγω το ζω...εξαλου τι να προτιμισω? την αρχιτεκτονικη με την σκισμενη τεντα τν πεσμενο τοιχο κ με τον λερομενο απαρχεομενο τοιχο ..αντιθετος χαρη κανουμε και τον ομορφενουμε..δωρεαν κιολας..σκεφτητε το συμφερη ;)"

    Ελπίζω η υπέροχη ορθογραφία και σύνταξη να είναι πλάκα ή να έχει γίνει επίτηδες, σαν "επαναστατική" πράξη. Αλλιώς σημαίνει πως από το πολύ βάψιμο και το πολύ SMS ο νέος "επαναστάτης" μας, αν χρειαστεί να πει ή να γράψει δέκα συνεχόμενες λέξεις, έτσι για να πει την "επαναστατική" άποψή του ρε παιδί μου, μάλλον θα τα βρει σκούρα. Και με ασχετοσύνη δεν γίνεται επανάσταση, δε στο είπαν αυτό;

    Α, ναι, και διάβαζε και τίποτα από τα προηγούμενα, αν δε σε κουράζει και πολύ το κείμενο πάνω από δύο σειρές. Έχεις βρει τη δικαιολογία πως όλα πριν περάσεις εσύ ήταν γκρίζα. Τα έχεις βολέψει όλα έτσι στο μυαλό σου και τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Αμ, δεν είναι έτσι. Οι φωτογραφίες δείχνουν πολύχρωμα ανακαινισμένα νεοκλασικά και πραγματικά γκράφιτι, με πραγματικά χρώματα, όχι τζίφρες, μουτζούρες και πασαλείμματα. Αυτά είναι εκσπερματώσεις, όχι επανάσταση, ούτε ομορφιά, ούτε τέχνη. Αλλά βέβαια, άμα δε σου κάθεται η "γκόμενα", τη "βιάζεις", μέχρι εκεί φτάνεις.
    Και σιγά μη σε κυνηγήσει κανένας. Δεν είσαι και τόσο σημαντικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άιιιντε ρεεε στραβάαααδιιιι, που κράζεις κιόλας.αντί να χαίρεσαι που είσαι στο κέντρο του πνεύματος (όλος ο κόσμος μελετάει τα εξάρχεια και εσύ θες να τα κάνεις κωλονάκι) και να κάτσεις να μελετήσεις τους τοίχους μπας και μάθεις τι λένε οι νέοι (που τουλαχιστον και έτσι στραβά έχουν κάτι να πουν, σε αντίθεση με τη δικιά σου γενιά που τα έχει κάνει όλα μπουρδέλο), κάθεσαι και σκούζεις σα τη χήρα στο κρεβάτι.τράβα σε κανα νεκροταφείο να πιείς το καφέ σου να ηρεμήσεις..ή μπορεί να είσαι από αυτούς που θέλουνε χλίδα λούξουρους και εκάλες.αλλά που????με τη σύνταξη και το μισθό που σου κόψανε οι φίλοι σου και ομοιδεάτες που ψήφιζες τόσα χρόνια??? ούτε καν.μέχρι το μπακάλη μπορεί να πας και στη διαδρομή θα βρίζεις και τους πάνκηδες τους χασικλίδες και τους γκραφιτάδες..τουλάχιστον αυτοί γουστάρουνε και έτσι, μεστη φτώχεια στη βρώμα και το δρόμο.αμαρτίες γονέων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κείμενό σου απευθύνεται σε ένα μυθικό ον που είναι προϊόν της φαντασίας και των προκαταλήψεών σου. Νομίζεις φαίνεται πως όλοι εκτός από σένα και την παρέα σου είναι μίζεροι και στενοκέφαλοι και πως μουρμουρίζουν και βρίζουν καθώς πάνε στον μπακάλη. Και κάπως ρατσιστικά καταδικάζεις όποιον "ανήκει" σε παλιότερη "γενιά." Λες και οι γενιές είναι ποδοσφαιρικές ομάδες που διεκδικούν κάποιο πρωτάθλημα. Οι άνθρωποι έχουν περισσότερη ποικιλία απ' ό,τι νομίζεις.

      Διαγραφή
  16. Όντως οι άνθρωποι έχουν ποικιλία, αυτό όμως ΕΣΥ δεν αποδέχεσαι. Εγω το αποδέχομαι και αναγνωρίζω οτι μέσα σε αυτην την ποικιλία, αν δεν περιέχεσαι μέσα σε κάποια απο τις αποδεκτές από την κυρίαρχη αφήγηση φόρμες, στιγματίζεσαι σαν "αλήτης" κτλ φοσκωλιακά.κάθε γενιά έχει τα μπαστάρδια της και τους ανθρώπους με αξιοπρέπεια.δεν μιλάω για καρικατούρες.αν εσύ είσαι μια τέτοια μη ρίχνεις το μπαλάκι σε μένα και στη παρέα μου. το γεγονός οτι η προηγουμενη γενιά τα έχει κάνει πουτάνα δεν είναι δικό μου συμπέρασμα.ειναι γεγονός.παρολαυτά δε μίλησα για μια γενιά καλύτερη από την άλλη(δεν ύπαρχουν αυτά), καθυστερημένος είσαι, άλλα λέω αλλα καταλαβαίνεις???.αλλά όποιος έχει τη μύγα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν έχεις οικογενειακά προβλήματα να κάνεις εκεί την επαναστασή σου.

      Διαγραφή
  17. Δεν υπάρχει χειρότερος φασισμός από το να σου επιβάλλει κανείς, χωρίς να σε ρωτήσει και χωρίς να ενδιαφέρεται για το τι εσύ νοιώθεις, τη δική του άποψη περί τέχνης, κουλτούρας, κλπ, κλπ. Που; Στον τοίχο του δικού σου σπιτιού. Μέσα στο δικό σου οπτικό πεδίο. Στον δικό σου ζωτικό χώρο. Και πώς; στα μουλωχτά και με θράσσος.

    Κι ύστερα, αν διαμαρτυρηθείς, έχεις και κάποια οργισμένα νιάτα, εμβληματικά ξόανα της παρακμής αυτής της χώρας, να σε ινστρουκτάρουν περί ζώσας τέχνης και στενοκεφαλιάς δικής σου, που δε νιώθεις χαρά με τα ξερατά στους τοίχους.

    Έτσι εννοούν αυτοί την ελευθερία έκφρασης. Τα δικά τους ξερατά στο δικό σου σπίτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τόσο όμορφα νεοκλασικά κτήρια να καταστρέφονται έτσι κρίμα επειδή δουλεύω στα εξαρχεια ειλικρινά μιλάμε για μουτζουρες και ασέβεια στην ξένη περιουσία ελπίζω κάποια στιγμή όλα αυτά τα άτομα δείχνουν το επίπεδο τους καταστρέφοντας τοίχους θα μπορούσαν να κάναν ανάπλαση αν αγαπαγαν την περιοχή και είχαν όντως ιδεολογία απλά είναι μπαχαλακηδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τόσο όμορφα νεοκλασικά κτήρια να καταστρέφονται έτσι κρίμα επειδή δουλεύω στα εξαρχεια ειλικρινά μιλάμε για μουτζουρες και ασέβεια στην ξένη περιουσία ελπίζω κάποια στιγμή όλα αυτά τα άτομα δείχνουν το επίπεδο τους καταστρέφοντας τοίχους θα μπορούσαν να κάναν ανάπλαση αν αγαπαγαν την περιοχή και είχαν όντως ιδεολογία απλά είναι μπαχαλακηδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή