"...εν τω προαστείω της Νεαπόλεως πλανώμενοι... ",
Στεφ. Α. Κουμανούδης, Καθολικόν Πανόραμα των Αθηνών, 1853 (ΜΙΕΤ, 2005)

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Οδός Μεσολογγίου - Κυριακή, 27/2/2011


3 σχόλια:

  1. Κάποτε ένας μουσικός βρέθηκε μόνος στην ζούγκλα, άοπλος, έχοντας μαζί μονάχα το βιολί του. Για κακή του τύχη, να σου ένα λιοντάρι με άγριες διαθέσεις. Σκέφτηκε, "ας παίξω το βιολί, ίσως ημερέψει." Και πράγματι το λιοντάρι στο άκουσμα της μουσικής κάθισε κάτω και άκουγε ήσυχα. Αργότερα εμφανίστηκε και δεύτερο και τρίτο λιοντάρι, και σε λίγο πολλά λιοντάρια μαζεύτηκαν γύρω από τον μουσικό και όλα καθόντουσαν ήσυχα και απολάμβαναν την μουσική. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ακόμη ένα λιοντάρι. Αυτό όμως με το που είδε τον μουσικό χύμηξε και τον κατασπάραξε. Τα υπόλοιπα λιοντάρια κούνησαν το κεφάλι μουρμουρίζοντας "πάλι μας το χάλασε ο κουφός..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμπαθής πρωτοβουλία το πάρτυ-συνέλευση, αλλά κατά βάθος αφελής και σίγουρα αναποτελεσματική. Στα ίδια είμαστε, με τραμπουκισμούς, εμπαιγμούς, προπηλακισμούς και στοχοποιήσεις, όλα χωρίς λόγο. Άτομα γεμάτα τσαμπουκά και μίσος που το μόνο που προσπαθούν είναι να προκαλέσουν στους άλλους κάποια αγανάκτισμένη αντίδραση, για να την θεωρήσουν εκ των υστέρων σαν δικαιολογία για το δικό τους μίσος. Ήρθε κανείς απο αυτούς στο πάρτυ; Αμφιβάλλω. Ίσως να ήρθαν κάποιοι ονειροπαρμένοι ουτοπιστές που πιστεύουν πως η καλή προαίρεση λύνει τα πάντα. Οι κάτοικοι είναι χαμένοι από χέρι: Άν μπουν στο παιγνίδι τους επιφυλάσσεται μονάχα ο ρόλος του μυθικού μισητού τηλεορασόπληκτου ρουφιάνου μικροαστού, αν δεν μπούν στο παιγνίδι είναι μισητοί γιατί δεν μπήκαν. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα, και μακάρι αυτά τα παιδιά να μην ακολουθήσουν την καριέρα του νονού, του τραμπούκου ή του μαφιόζου για την οποία επί του παρόντος προσπαθούν να μαζέψουν προσόντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Ανώνυμος, 14 Μαρτίου: Δυστυχώς, έχετε δίκιο σε όλες σας τις παρατηρήσεις. Η εικόνα άλλωστε των τελευταίων ημερών σάς επιβεβαιώνει απολύτως. Φοβάμαι ότι τώρα που φτιάχνει ο καιρός αρχίζουν τα δύσκολα.
    Κατά τα λοιπά, η μικροφωνική το περασμένο τριήμερο στο πάρκο (με σύνθημα "Το πάρκο είναι και θα παραμείνει όμορφο!") μού δημιούργησε την εντύπωση ότι ήταν μια πρόσκληση προς τους "Μεσολογγίτες" να επιστρέψουν στους πεζοδρόμους τους, εκεί που κανείς δε θα τους ενοχλήσει, γιατί ανάμεσα σ' αυτούς και την αστυνομία υπάρχει το "κλίμα ελευθερίας" του πάρκου. Τα ίδια έγραφα πέρσι το καλοκαίρι στην πρώτη ανάρτηση σχετικά με το πάρκο και, δυστυχώς, τα ίδια γράφω και τώρα: Με τέτοιες θεωρίες για "τόπους δημιουργίας, χειραφέτησης και αντίστασης" συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε και πιστεύουμε ότι θα λύσουμε το πρόβλημα με συζητήσεις και γιορτές. Ξεχνάμε την ιστορία με τον παπά που τον κάλεσαν κάποτε σ' ένα σπίτι να κάνει αγιασμό για να φύγουν τα ποντίκια κι αυτός φεύγοντας τους συμβούλεψε "καλού κακού, πάρτε και μια γάτα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή