Τη νύχτα της περασμένης Πέμπτης κάηκαν στη γωνία Ανδρέα Μεταξά και Μεσολογγίου δύο ακόμη αυτοκίνητα. Στόχος φαίνεται ότι ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο, ένα μικρό Mercedes B-Class. Το πρώτο, ένα μικρό Nissan, είχε απλώς την ατυχία να είναι παρκαρισμένο μπροστά από το "στόχο" και έγινε έτσι μία ακόμη παράπλευρη απώλεια στο πλαίσιο του αγώνα των μπαχαλάκηδων να εξαφανίσουν τα πολυτελή αυτοκίνητα από τη γειτονιά μας (ίδια με αυτά που έχουν οι μπαμπάδες των περισσότερων από αυτούς σε άλλες γειτονιές και ίδια με αυτά που χρησιμοποιούν οι ίδιοι για να έρθουν εδώ, παρκάροντάς τα σε απόσταση ασφαλείας από το πεδίο βολής τους, για μην τα κάψουν κατά λάθος).
Ως γνωστόν, τα τελευταία χρόνια έχει θεσπιστεί στη γειτονιά μας το ιδιώνυμο έγκλημα του παρκαρίσματος πολυτελούς αυτοκινήτου με ποινή στην καλύτερη περίπτωση το σπάσιμο του παρμπρίζ του ή συνήθως το κάψιμό του. Μόνο μέσα στο 2010 έχουν καεί δεκάδες αυτοκίνητα, αλλά αυτό φυσικά δεν είναι είδηση, όπως δεν είναι είδηση τίποτα από όσα στρέφονται κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ψυχικής υγείας, της τιμής, της περιουσίας όσων ζούμε στα Εξάρχεια.
Θα θέλαμε με την ανάρτηση αυτή να επικεντρωθούμε στον κίνδυνο που διατρέχουμε οι κάτοικοι από τέτοιες παρανοϊκές συμπεριφορές που, στο όνομα μιας υποτιθέμενης "επανάστασης", λαμβάνουν χώρα καθημερινά μπροστά στα σπίτια μας.
Όπως μπορεί εύκολα να δει κανείς στη φωτογραφία, δίπλα ακριβώς στα καμένα αυτοκίνητα βρίσκονται δύο πολυκατοικίες. Τα ξύλινα μάλιστα παντζούρια της πρώτης πολυκατοικίας βρίσκονται σε απόσταση ίση με το πλάτος του πεζοδρομίου (ένα μέτρο το πολύ) από το καμένο αυτοκίνητο, ενώ η εξωτερική μονάδα του κλιματιστικού έχει λιώσει από τη φωτιά. Ήταν δύσκολο να έχουμε εδώ μια νέα Marfin, να καούν άνθρωποι στον ύπνο τους, επειδή κάποια ανεγκέφαλα όντα έκριναν καλό να πυρπολήσουν στη 1:30 τη νύχτα μια παρκαρισμένη Mercedes μπροστά στην είσοδο μιας παλιάς πολυκατοικίας; Τι θα έλεγαν τότε όλοι αυτοί που με περίσσιο θράσος τους υποθάλπουν; Τι θα έλεγαν οι αρμόδιες αρχές που μας αγνοούν και που δηλώνουν ότι είμαστε γραφικοί και ότι όλα έχουν φτιάξει στα Εξάρχεια; Τι θα έλεγαν οι παντογνώστες των ΜΜΕ που με απίστευτη ευκολία και χωρίς μια στοιχειώδη έρευνα αναπαράγουν δηλώσεις του τύπου "στα Εξάρχεια βιώνουμε ασύδοτη καταστολή";
Επιτέλους, λίγη σοβαρότητα! Τα Εξάρχεια δεν είναι σημείο εκτόνωσης για το κάθε παρανοϊκό χουλιγκανάκι!
Μελέτησα με προσοχή το άρθρο σου κι ομολογουμένως προβληματίστηκα για τον ακραίο τόνο του.Ως γέννημα θρέμμα εξαρχειώτης,δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω την παραβατική συμπεριφορά αρκετών ως αποδοκιμαστέα (θυμάμαι ως παιδί, το '84-'85 τη συγκέντρωση των παλιών αναρχικών στην πλατεία κάθε Σάββατο γύρω από μιά μεγάλη φωτιά).Ωστόσο,τότε οι ευγενείς του αναρχισμού,όπως ο Άσιμος, αντιμετώπιζαν τους γύρω τους με τη μεγαλύτερη δυνατή καλωσύνη έχοντας αναγάγει την ευγένεια σε τρόπο ζωής.Αυτή την έννοια είχε ο δημιουργικός αναρχισμός των Εξαρχείων, τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα, ήρθα στην εργασία μου, τελείως άυπνος για ακόμη μιά βραδιά,αφού η ολονυκτία στο πάρκο Ναβαρίνου-Χαρ.Τρικούπη έχει διανθιστεί με ακόμη πιό έντονα μουσικά στοιχεία.Η συγκέντρωση εκατοντάδων νέων,χωρίς καμία πρόβλεψη για συνθήκες υγιεινής (όπως οι τουαλέτες,που αντικαθίστανται ως λύση ανάγκης από τις εξώπορτες και τις γωνίες των γύρω ακινήτων), το live πρόγραμμα Κακοφωνίξ με τραγούδια Αγγελάκα κ.α. έχει δώσει τη θέση του στα τύμπανα της ζούγκλας.Από το περασμένο Σάββατο (3/8,συναυλία υποστήριξης στον Σ.Σεισίδη) ένας συμπαθέστατος κατά τα άλλα,πλήν ακούραστος έγχρωμος μουσικός χτυπά όλη τη νύχτα τα ταμ-ταμ των αγρίων χωρίς διάλειμμα,από τις 02.00 έως τις 06.00.Συχνά εκπλήσσομαι με την ακρίβεια του ωραρίου του,αλλά καιτην απόλυτη ανικανότητα της ένστολης αστυνομικής δύμαμης που πήρε πολύ σοβαρά το επιχείρημα περί ζαρντινιέρας και έχει μεταβληθεί σε διακοσμητικό άνθος στη γωνία Μαυρομιχάλη-Ναβαρίνου,αδιαφορώντας για τον (και καλά) ρόλο προστασίας του πολίτη.Δεν εκπλήσσομαι..Πιό εύκολα πέφτει ο μοτοσυκλετιστής της ΔΕΛΤΑ πάνω σε μία απεργό ή τα ΜΑΤ πάνω σε φοιτητές,παρά θίγει το ιερό του ναού του σύγχρονου εξαρχειώτικου "αναρχισμού",το αυτοδιαχεριζόμενο πάρκο που τελεί υπό την υψηλή προστασία ακόμη και βουλευτικών δυνάμεων (πέραν των εξωκοινοβουλευτικών).Μάλλον πρέπει κι εγώ να γράψω σε κάποιο τοίχο: Λευτεριά στα κατεχόμενα από "απελευθερωτές" Εξάρχεια....
Ευχαριστούμε, Ανώνυμε περαστικέ. Δεν είμαστε ακραίοι. Μάλλον θύματα αποτελούμε των κάθε λογής ακροτήτων που ενδημούν και παρεπιδημούν στη γειτονιά μας. Τα χουλιγκανάκια μας σίγουρα δε θυμίζουν σε τίποτα (για ιδεολογική συγγένεια δεν το συζητάμε καν) αυτούς που ονόμασες ευγενείς του αναρχισμού. Άλλωστε κάποια στιγμή (αν ξεφύγουν απ' αυτά που καπνίζουν μανιωδώς) θα τους περάσει ο "επαναστατικός ζήλος", θα βυθιστούν στο σύστημα και θα καυχώνται ότι κάποτε έκαναν την επανάστασή τους στα Εξάρχεια. Όσο για τους θαμώνες του "αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου", θα τους μείνει ο καημός ότι η γειτονιά δεν τους στήριξε. Πώς θα μπορούσε άλλωστε με αυτά που κάνουν;
ΑπάντησηΔιαγραφή